Van Châtelus-Le-Marcheix naar Châlus (14-5 tot 19-5-07)

14 mei Naar Châtelus-Le-Marcheix 19 km afgelegd 1070 km

We hebben goed geslapen, ondanks het feit dat we met zijn zessen in de gîte verblijven. Er rest ons nog bitter weinig om te ontbijten. L. heeft nog wat “Madeleines” en P. heeft nog enkele toastjes “pain de Mie”. Dit smaakt nergens naar, maar met wat beleg en een kop oploskoffie valt het nog mee. We wachten tot 8u tot de winkels openen. Lekker vers brood, geen baguette, want dat is al na enkele uren niet meer crocant en, na een dag lijkt het meer op kauwgom. Wel een notenbroodje bvb. Dat blijft enkele dagen eetbaar. Een pelgrim leert zijn plan trekken… Le Docteur Conquet krijgt geen gelijk. Hij probeerde ons gisteren bang te maken voor bospaden omdat het hier wemelt van de slangen en omdat de paden volgens hem bijna onbegaanbaar zijn. In plaats van elke pelgrim die hij ontmoet op een dwaalspoor te brengen zou hij misschien beter zelf de route eens lopen. De man moet wel berucht zijn, want in onze gids wordt zonder namen te noemen melding gemaakt van personen die een andere route adviseren. Het is gewoon prachtig in het bos met hele mooie paden. We lopen wel met zijn zessen in dezelfde richting maar elk volgt zijn eigen tempo. Zo ontmoeten we elkaar wel onderweg. Het is fris, zwaarbewolkt maar het blijft voorlopig droog. Via Arrènes gaan we door het bos met een stevige klim van 450 m naar 680 m. We zijn in Le Limousin en dat is weer een hele mooie streek. Prachtige vergezichten onderweg. Blijkbaar zijn we de vlugste stappers want we komen als eersten toe aan de Mairie van Châtelus-le-Marcheix. Van zodra de dame van het gemeentehuis ons ziet grijpt ze al naar haar stempel. Blijkbaar zijn ze het hier al heel gewoon om pelgrims te zien. De gemeente heeft een pelgrimsgîte en miss Sarah Leith, poetsvrouw in het schooltje heeft de sleutel. Dus naar het schooltje waar we inderdaad de Engelse jonge vrouw ontmoeten. Ze toont ons de weg naar de gîte. Heel mooi, wat klein met een dortoir met drie stapelbedjes. We bakenen gauw ons territorium af en even later komen Trienette en Adri en nog later Frans en Betsy toe. We zijn weer samen. Het is wat eng in de slaapkamer. Er is net genoeg plaats tussen de bedjes om er langszij tussen te gaan. Maar niemand klaagt. Je hoeft dit toch niet te doen? We hebben er toch allemaal voor gekozen? Vlug kousen en ondergoed uitwassen (wat een vuil sopje!) met “savon de Marseille”, zeep die voor alles kan dienen. Het is buiten weer beginnen regenen en de was wil moeilijk drogen. We kletsen gezellig bij aan tafel. P. speelt wat mondharmonica en Trienette zingt. Frans vat de reden van zijn pelgrimstocht in één woord samen: “Ik doe het om te ont-moeten” zegt hij. Mensen ontmoeten maar ook het niet moeten van allerlei dingen. Mooi toch? ’s Avonds krijgen we een super lekkere maaltijd in een restaurantje. Ook dit is pelgrimeren. Gezellig elkaar ontmoeten zonder te moeten!

15 mei 2007-05-17 Naar Saint-Léonard de Noblat 30 km afgelegd 1100 km

Deze nacht verschrikkelijk slecht geslapen. Alle mogelijke niet verbale menselijke geluiden gehoord. Van diep gegrom tot een stoomaflatend geluid als van een locomotief die wel wil vertrekken maar niet op gang komt. Om maar te zwijgen van krakende bedden, gehoest, gesnuif, mensen die er ’s nachts eens uit moeten of die nog wat willen drinken… Een voorsmaakje van de refugios in Spanje, zegt Trienette die de Camino al in 2000 liep vanaf St.-Jean-Pied-De-Port. Frans en Betsie gaan vandaag niet zo ver. Dus nemen we uitgebreid afscheid van deze sympathieke Nederlands-Limburgers. Trienette en Adri doen dezelfde etappe. Trienette, opgewekt als altijd kijkt naar buiten en zegt dat het een schitterende dag wordt. De meer bezadigde Adri wijst haar terecht: Prijs de dag niet voor het avond is! Zegt hij… Schitterende mensen zijn dat ! Het is leuk stappen vandaag. Onderweg zien we veel mooie malse bruine koeien. Volgens L. die wat slagers in de familie heeft zijn dat de beroemde Limousinkoeien, tot bij ons beroemd voor hun malse vlees. Onderweg ontmoeten we 5 Duitse pelgrims die de tocht in etappes van twee weken maken. Dit jaar gaan ze tot Limoges. We verbazen ons over hun beperkte bagage. Aangekomen in Saint-Léonard gaan we naar het office de tourisme. Deze plaats heeft een eigen pelgrimsgîte. Er zijn al 5 Duitse pelgrims zegt mevrouw, maar wij kunnen er nog bij. We worden in de gîte verwelkomd door een op zijn zachtst gesproken merkwaardig mannetje. Een man van rond de zestig met een lichaamslengte van pakweg 1m30. Hij stelt zich voor als frère Patrice uit de abdij van Orval. Hij draagt een veel te grote slobbertrui, en een jeansbroek waarvan de pijpen enkele keren zijn omgeslaan. Hij is niet te spreken over de Duitsers die hem blijkbaar hebben genegeerd en prompt twee kamers hebben ingenomen. Op zijn kamer zijn nog twee bedden vrij. Voor P en L. dus… Het mannetje zegt dat hij op de terugweg is van Rome en er ongeveer 4000 km opzitten heeft! Hij toont als bewijs zijn credencial maar die is al oud en van Rome of Orval valt geen stempel te bespeuren. Vreemde kabouter! Hij volgt een politiereeks op de televisie die hij steeds maar luider zet, drinkt ondertussen een fles wijn, en gaat af en toe buiten een sigaret roken. Eigenaardig religieus gedrag vinden we… Hij vertelt dat hij goede vriend is van Filip en Mathilde en heel goed le Roi Bauduoin heeft gekend. Frère Patrice is hier al drie dagen want hij heeft een blessure. Morgen trekt hij weer verder. Hij gaat een etappe doen van 50 km zegt hij. Als hij plots merkt dat de Duitsers met hele grote draagtassen binnenkomen ruikt hij onraad. “ Mais ils sont en voiture!” zegt hij. Hij gaat onmiddellijk naar buiten en vindt inderdaad op het kerkplein een auto met Duitse nummerplaat. Het kot is nu echt te klein! Hij maakt zich zeer boos, maar omdat hij geen woord Duits spreekt blijft hij tekens doen en roepen: “Hé vous! Voiture! Voiture!” De Duitse delegatie staat er wat bedrempeld bij. Ondertussen zijn Adri en Trienette ook toegekomen in dezelfde gîte. Er is nog een zetel in de keuken die kan omgevormd worden tot bed. Nu zit de gîte dus echt wel vol. Patrice heeft gelijk. Een echte pelgrim draagt al zijn bagage zelf en laat zich niet begeleiden door een auto. Misschien hebben zich nog pelgrims aangemeld in het touristenbureau en hebben ze te horen gekregen dat de gîte volzet is. Niet netjes dus van onze Duitse broeders…We brengen een kort stadsbezoekje : in de kerk ligt Saint Léonard begraven. Er hangen handboeien boven zijn graf. Hij is dan ook de patroon van alle gevangenen, ook van die mensen die symbolisch gevangen zitten in een keurslijf van egoïsme of hoogmoed. Voor de mooie kerk staat het standbeeld van Gay-Lussac, de Franse natuurkundige en inwoner van deze stad, die de gaswetten ontwikkelde. Onrechtstreeks bezorgde deze man P. ooit een herexamen voor fysica. De wraak is zoet. Er wordt geen bezoek gebracht aan zijn museum!

16 mei 2007 Naar Limoges 21 km afgelegd: 1121 km

Alweer slecht geslapen door allerlei geluiden die notre petit frère Patrice deze nacht produceerde. Ook geluiden die ons weer doen denken aan de gaswetten van Gay-Lussac… Patrice staat om 6u. op en veronderstelt blijkbaar dat iedereen er dan maar uit moet. Licht aan, rommelen in zijn bagage, over en weer lopen, zuchten, hoesten en kriepen. Duitsland houdt zich gedeisd. Iedereen krijgt een hand maar onze Duitse broeders wordt zelfs geen blik gegund. Patrice neemt zijn staf, zijn rugzak, zijn veel te grote jeansvest en zijn alpinopet. Hij vertrekt. Als we hem vragen of hij niet moet ontbijten zegt hij:”Non, je ne mange jamais le matin…” Weg is hij… Schoorvoetend komen de Duitsers aan onze ontbijttafel staan. “Wir haben es nicht gewusst” is er nu niet bij, want ze bieden hun verontschuldigingen aan en zeggen erbij dat ze naar Limoges gaan en daar in een hotel zullen slapen. Ja, wij ook, want L krijgt er bezoek en je kan moeilijk met je familie in een pelgrimsgîte kruipen ! Ook zij vertrekken. We doen nog gauw de afwas en wat vinden wij in de koelkast? De vuile borden en bestek van frère Patrice! Dat ventje zullen we ook niet gauw vergeten denken we. We nemen uitgebreid afscheid van Adri en Trienette. De kans is zeer klein dat we elkaar nog in een grote stad zoals Limoges tegen het lijf lopen. Het is echt slecht weer vandaag. Een miezerige druilregen. Alles zit potdicht en er is geen wind. Gelukkig hebben we een goed regenpak en regencape. We mogen toch echt niet klagen. Dit is eigenlijk de eerste dag dat het weer zo slecht is. We schieten zeer goed op want stappen is het enige wat je kan doen in zo een weer. In het office du Tourisme leggen we uit dat we een bescheiden hotelletje zoeken. We krijgen een folder met wel 50 verschillende hotels. Na wat zoeken kiezen we hotel Paris en gaan via het stadsplan op zoek. Wie zien we aan de ingang van het hotel? Juist! Adri en Trienette! Is dit nog toeval? Dat is toch bijna niet te geloven… Kort daarna arriveert het bezoek van L. Verbaasd over onze baard. Een prettig weerzien. De auto wordt gestald en we drinken een glaasje. We merken dat we zoveel te vertellen hebben maar met woorden onmogelijk kunnen weergeven wat we al hebben meegemaakt…Voor P is het een verademing om eindelijk eens alleen op een kamer te kunnen slapen. Voor L. ook maar dan met zijn vrouw, voor het eerst sinds vele weken.

17 mei 2007 Rustdag Limoges

Het regent vandaag onophoudelijk. L. gaat met familie een bezoek brengen aan Rocamadour. P. blijft in Limoges. Bezoek aan kathedraal en musée de la Résistance.

18 mei 2007 Rustdag Limoges

L. gaat op zoek naar een schoenmaker. De hakken van zijn schoenen zijn versleten. De schoenmaker herstelt de schoenen zeer deskundig en wil niet betaald worden door een pelgrim! In de voormiddag brengen we een stadsbezoek. Vooral de kerk St.-Michel loont de moeite om te bezoeken. We willen ook het porceleinmuseum bezoeken maar dat is dicht. We zien dat het wel open is op zaterdagavond tussen 18 en 24 u. Dit ter gelegenheid van een museumavond. In de namiddag hebben we andere plannen. We brengen een bezoek aan het martelaarsdorp Oradour-sur-Glane op 20 km van Limoges. Op 10 juni 1944 omsingelt een eenheid van de Waffen-SS het dorp. 642 mannen, vrouwen en kinderen vinden de dood door kogels en vuur. Ter nagedachtenis van dit drama is het martelaarsdorp van Oradour sinds 1944 in de oude staat behouden gebleven. Om het waarom ervan te begrijpen is er een herdenkingscentrum opgericht. In 5 expositieruimten probeert men de bezoeker te verduidelijken hoe het zo ver is kunnen komen. We zijn zeer onder de indruk en zullen ons dit bezoek voor de rest van onze dagen blijven herinneren.

19 mei 2007 Aixe-sur-Vienne naar Châlus 30 km afgelegd 1151 km

Weer maken we dankbaar gebruik van de auto van ons bezoek. Rudy en Marianne en Bettie brengen ons naar Aixe-sur-Vienne, even buiten Limoges. We hebben er geen enkele moeite mee dat we eigenlijk een stukje van het parcours overslaan. We hebben meer dan genoeg kilometers afgelegd om Limoges te bezoeken en zien het echt niet zitten om 10 km dwars door deze drukke stad te moeten stappen. Het parcours valt een beetje tegen… Veel asfaltbaan, eigenlijk wat te veel. L. heeft last van zijn rug ondanks het feit dat we met een lichte dagrugzak stappen. In Rocamadour gleed hij uit en heeft zich daar waarschijnlijk bezeerd. P. heeft zijn schoenen gewisseld en stapt nu met een B-C-schoen. Deze zijn zwaarder dan de vorige en vragen weer een aanpassing vooral aan de flink doorgezakte rechter voet. Maar het gaat ! Nu maar hopen dat deze schoenen het nog 1400 km uithouden tot Santiago…De laatste drie km maken veel goed. We lopen weer langs bospaden. Het is warm weer. Aangekomen in Châlus drinken we nog wat op een terras voor de “Lawrence of Arabia”. Volgens de jonge waard heeft Lawrence hier in deze herberg verbleven in 1909 en vierde hij hier zelfs zijn 20ste verjaardag. Daar zijn bewijzen voor want hij schreef op die dag vanuit Châlus een brief naar zijn moeder. In Châlus staat ook een oud kasteel waar Richard Leeuwenhart zou gestorven zijn… We worden terug gebracht naar ons hotel in Limoges en ondertussen is Ernie gearriveerd. Hij gaat met ons mee de komende zes stapdagen. Laten we hopen dat het weer een beetje zal meezitten want de voorspellingen zien er echt niet rooskleurig uit…

Voor enkele foto's, klik op http://foto.zita.be/9997664167

Van St Amand-Montrond naar Bénévent-l’Abbaye (6-5 tot 13-5-07)

6-5-7 Naar St Amand-Montrond. 15 km totaal 868 km

Het lijkt ons beter af en toe een halve rustdag te nemen ipv een hele. Daarom vandaag een korte etappe. Het weer is zeer mistig en koud, Belgisch november weer. Een groot verschil met vorige week, maar we klagen niet, voorlopig blijven we droog. Het landschap is ook Vlaams. We wandelen precies in de Vlaamse Ardennen. Een groot contrast met de eindeloze velden, akkers en wijngaarden van de Champagnestreek. Dankzij het plannetje van Mme Mativon vinden we vlot het kloosterhuis. We krijgen een bescheiden slaapplaats en moeten onze slaapzak gebruiken. Er is ruimte voor wel 10 personen maar we zijn de enige gasten. P gaat een slaatje eten in een brasserie en L warmt soep met brood. Tijd zat om nog wat te flaneren in de lege straten van St Amand. Blijkbaar zit iedereen aan de tv gekluisterd om de evolutie van de verkiezingen op de voet te volgen. ’s Avonds eten we, ook net als in Gent en even lekker, in een Turks restaurant. We slapen vroeg want morgen gaan we ver(der) stappen...


7-5-7 Naar le Châtelet. 31 km totaal 899 km

Om 7u 15 zijn we al ‘en route’. We steken de Cher over en volgen een aangenaam pad. Via GR is deze etappe 37 km lang, maar hier en daar korten we de weg in. Sinds Vézelay zien we naast GR tekens ook gele pijlen die meer de historische route volgen. Deze route is beduidend korter, maar volgt in grote lijnen de GR-route. En wat doen wij? Juist! Vandaag is het zwaar bewolkt en regenachtig. Rond 14u zijn we al in le Châtelet. Een bereidwillige dame kan ons le Pont Bayard aanraden. Een bescheiden hotelletje voor bescheiden pelgrims. Bij het drinken van een glas zien we de gele gids ”voie de Vézelay” liggen. L vergelijkt die route met de GR-route. De gele historische weg blijkt 10 stapdagen ofte 250 km korter te zijn dan het traject van ‘onze’ GR 654!!! De gids bestaat uit losse blaadjes en kaarten. Makkelijk, je hoeft niet steeds de complete gids uit te halen, maar enkel dat blaadje dat je deze dag nodig hebt. Zo gaat deze route dwars door Limoges, de GR met een grote bocht errond. Dat maakt een verschil van tientallen km.
’s Avonds krijgen we nog een voedzame, smakelijke pastamaaltijd en kruipen vroeg onder de wol.


8-5-7 Naar Chateaumeillant. 17 km totaal 916 km

Bij het ontbijt ontmoeten we een pelgrim per fiets. We zagen zijn fiets: een oude Peugeotfiets met klassiek koersstuur en gewone banden. We beginnen het gesprek in het Frans, maar het is (alweer) een Nederlander. Hij vertrok op 1 mei uit Leiden en maakt etappes van 125 km. Hij is lovend over België. Vooral Vlaams en Waals Brabant en de Ardennen bekoren hem. Hij klaagt wat over de felle tegenwind en de zwaar bewolkte lucht. Hij gaat niet door tot Compostella maar stopt ergens in de Pyreneeën. De hotellier houdt een ‘livre d’or’ bij met alle namen van de pelgrims die bij hem logeren met hun motivatie. Van elke pelgrim neemt hij een foto. Zijn hotel ‘le Pont Bayard’ is dan ook een aanrader voor elke pelgrim. Goed en goedkoop.
Via de GR komen we, na een rondje ‘le Châtelet’ in een klein gehucht: Preugne. Door een raam zien we een pottenbakker aan het werk aan de draaitafel. Hij wenkt ons binnen en biedt zijn arm aan wegens té vuile handen. Hij heeft de tijd, is stressloos, en geeft volop uitleg over zijn beroep. Als hij merkt dat Frans niet onze moedertaal is schakelt hij over op Tarzan-Frans, waarbij hij met beeldende handen zijn woorden ondersteunt. Om de motieven op potten en pannen te verduidelijken gebruikt hij klanknabootsingen. ‘Le Berry’ ( dep. Cher et Indre) is gekend voor zijn pottenbakkers. Ze hebben het geleerd van de Schotten tijdens de 100-jarige oorlog. Wat zou Mme le professeur daarvan zeggen? Hij toont verschillende motieven van dieren zoals eenden, uilen, vissen en... hanen. “Het symbool van Frankrijk en het enige dier dat victorie kraait terwijl het met zijn poten in de stront staat”, lacht hij. Vandaag is het een feestdag, 8 mei, la fin de la guerre 40-45, tac, tac, tac, verduidelijkt hij nog.
We nemen afscheid en wat verder begint het te regenen! Na meer dan 900 km! Gelukkig is het niet ver en zijn we rond de middag op een camping met chalets en zelfs logement voor groepen. We zijn de enigen die er gebruik van maken. In het dorp is het doods en verlaten. P maakt zich ernstig zorgen, de naden van beide schoenen komen los. Bernadetje! ...Ze moeten het zeker nog uithouden tot het volgende bezoek op 16 mei. We proberen dan maar in een miezerige regen onze was te drogen. Humeurig en sip kauwen we in de keuken op de laatste sneetjes brood met smeerkaas.
Er komt nog een koppel Nederlanders binnen. Meneer en mevrouw (niet echtgenote maar schoonzus) liepen al eerder naar Santiago via le Puy en willen nu opnieuw het pelgrimsgevoel ervaren langs de ‘voie de Vézelay’. Zouden wij dat van onze vrouwen mogen? Ik denk het niet!
Die nacht dromen we van kapotte schoenen, schoonzussen, regen en was die niet wil drogen.


9-5-7 Naar La Châtre 23 km totaal 939 km

7u: Na het verorberen van de allerlaatste broodresten gaan we in Chateaumeillant op zoek naar een boulangerie. Een man bekijkt meewarig onze rugzakken: “jullie liever dan ik”, zegt hij. Een fijne miezerige motregen verplicht ons regenbroek en poncho aan te trekken. Gelukkig kunnen we vandaag ‘voie de Vézelay’ volgen, da’s toch 8 km korter. Langs mooie veldwegen komen we aan het kerkje van Néret. Nadat onze aanvankelijk blinde ogen zich aangepast hebben genieten we van de sfeervolle stille ruimte. Regenweer doet ons vlug stappen en om half twee staan we, warempel in de zon, al aan het klooster. Ja, ze hebben een abri de nuit, maar er hebben al 2 mensen gereserveerd. Er is wel plaats voor 4 maar als bij de reservés een vrouw is mogen wij er niet meer bij! De schoonzus!... Ons besluit is vlug genomen. Het enige dat we nog willen is een stempel en de kortste weg naar de jeugdherberg. Opgelucht toont de man ons de weg. Een schattige juf ontvangt ons zeer hartelijk. 11 EUR p.p. voor douche, gesteven lakens, allé, alle comfort. Liefje, liefje wat wil je nog meer?
George Sand, de beroemde schrijfster is zowat het visitekaartje van La Châtre. In haar interessant museum is zowaar ook een vogelverzameling te zien. Fletse, zielige, stoffige, afgeleefde, soms staart- of pootloze beestjes zijn de prooi van het museumkevertje geworden. Bij het lezen van de folder wordt het duidelijk. De verzameling ontstond door expedities in de 18de en 19de eeuw. De jongste exemplaren zijn dus minstens 100 jaar oud en dat zie je!
In een café ontmoeten we weer zwager en schoonzus. De knieën van schoonzus zijn het ook aan het begeven. Het zijn echt twee sympathieke mensen en we hebben een aangenaam gesprek. ’s Avonds warmen we in de keuken choucroute. Heerlijk met een glaasje wijn en brood.



10-5-7 Naar Cluis 30 km totaal 969 km

Bij mooi helder weer stappen we een combinatie van GR en gele pijlen van de voie de Vézelay. Via sms vernemen we dat het in Gent regent en koud is. De ijsheiligen doen er hun best! Weer ontmoeten we de sympathieke Nederlanders. Vandaag stappen we 10 km verder dan zij, dus is de kans klein dat we ze nog zullen tegenkomen. Jammer! Vlot gestapt als we in Cluis in een echte refuge voor pelgrims aankomen. Onze credencial wordt grondig gecontroleerd want enkel pelgrims mogen hier binnen. Misprijzend bekijkt hij onze topogids van de GR 654: “da’s een gids voor wandelaars, niet voor pelgrims”. Als lid van de franse Genootschap verkoopt hij trouwens de gele gids, die de historische route beschrijft én korter is. We kopen dus maar een gids en zullen vanaf nu de gele pijlen volgen. De refuge is prachtig! Een volledig nieuw ingericht huisje met alle comfort. En dat voor slechts 7 EUR pp. Volgens de gastheer komt er nog een pelgrim. Wij zijn in blijde verwachting. Maar er komt niemand opdagen.
P leest zijn boek uit, schrijft voorin een nota (en e-mailadres) voor een volgende pelgrim en laat het daar achter. Wie zal er op reageren?


11-5-7 Naar Eguzon 27 km totaal 996 km

Vandaag voor het eerst gewerkt met de losbladige gids van ‘voie de Vézelay’. Makkelijk! Enkel kaartje en beschrijving van de etappe en weg zijn we. Net op tijd gekocht want de uitpijling is zwakjes. Even buiten Cluis passeren we een 42 m hoog viaduct gewaardeerd door bengi- jumpers.
Rond de middag komen we in Gargilesse, een juweeltje van een dorp, bewoond door vele kunstenaars. Hier woonde trouwens ook George Sand. Frederik Chopin zocht hier zijn vriendin op en dat kunnen we best begrijpen. Het is hier prachtig! De crypte van de kerk heeft goed bewaarde muurschilderingen uit de XIIde tot de XVde eeuw. We eten een lekkere pizza in hotel-restaurant “les artistes”. Aan de muur, hoe kan het anders, portretten van de alom aanwezige George Sand.
Nog 11 km naar Eguzon, maar we nemen de tijd. In Cuzion begint de afdaling naar de Creuze en maken we dankbaar gebruik van stokken. Dit gebied doet denken aan de Ardennen en dat voelen we, de laatste 5 km zijn ronduit lastig! De chambre d’ hôte bij Mme Rouet is weer eens fantastisch, een compleet ingericht huis voor ons tweeën. We zijn net terug van boodschappen doen als het begint te regenen. So what? We zijn binnen. Het liedje van Lou Reed “just a perfect day ..” zit in ons hoofd.


12-5-7 La Souterraine 34 km totaal 1030 ! km

Het weer is droog, winderig en zonnig en we zien prachtige zichten van de Sidelle, zijrivier van de Creuze. We ontmoeten 2 Zwitsers die we eerder al in le Châtelet zagen. Ze zijn ongeveer 70 jaar en stappen tot Limoges. Het parcours is zo goed beschreven dat we besluiten de kaarten bij ons bezoek in Limoges achter te laten. Ook papier weegt en we kunnen elke gram teveel missen als kiespijn. Bovendien geeft de nieuwe gids een schat aan informatie over overnachtingsmogelijkheden. We verblijven in een schitterend oud huis met eiken trappen en enorme kamers dat gerund wordt door een Engels echtpaar. Tijdens het eten in een restaurant herkennen we zo de andere pelgrims. Bruingebrand, verfrommelde broek, t-shirt en teva sandalen, je haalt ze er zo uit! Pier en Luc vallen op door hun crocs! Het ene koppel pelgrims zijn Nederlanders, de anderen spreken iets onduidelijks. Scandinavisch?... Later blijken het ook Nederlanders te zijn uit Maastricht!


13-5-7 Naar Bénévent-l’Abbaye 21 km totaal 1051 km

Vanaf hier zijn we niet meer alleen. Bij het ontbijt met z’n zessen hebben we allen hetzelfde doel: Santiago. Het wordt een gezellige babbel met terugblikken op tocht en ontmoetingen. De mevrouw die gemiddeld 7punt 3 loopt per uur werd door de anderen ook voorbij gesjeesd! Johan, de kok- doctor in geschiedenis was ook een tijdje de kompaan van het koppel uit Maastricht. Onderweg zien we voor het eerst een grote groene smaragdhagedis. We komen vlotjes in Bénévent l’Abbaye. Na een grondige controle van onze credencial geeft docteur Conquet de sleutel van de refuge. Er zijn té veel nep-pelgrims op weg die een goedkope slaapplaats zoeken, maar de auto om de hoek parkeren. 6 EUR is inderdaad goedkoop! We krijgen onze stempel en hij schrijft er bij dat we echte pelgrims zijn, dit ter informatie voor volgende gastheren van refuges. Hij waarschuwt voor de vele adders in de streek. De beet is niet dodelijk maar je kan er weken ziek van zijn. “Vermijd dus het lopen in hoog gras” geeft hij als raad mee. We nemen intrek in een schooltje waar enkele matrassen liggen, douche, en 2 toiletten zijn. Na een uurtje zijn we weer met z’n zessen. We begingen de stommiteit deze morgen geen brood te kopen. Er rest ons enkel wat toastjes en sneetjes “pain de mie”. Dit lijkt eerder kauwgom dan brood! Samen met Nederland gaan we een pint drinken en ontmoeten nog 4 pelgrims met de fiets. Dit wordt druk! Gelukkig kunnen we ’s avonds nog iets eten ‘chez Lisa’, een hele vriendelijke dame die zal verdelen wat er is. Gezellig. Het uitzicht vanuit de refuge is ronduit schitterend. Morgen eerst eten kopen... Het is even wennen nu we met zessen de ruimte moeten delen, mais on se débrouille...

Van Varzy naar Charenton-du-Cher (30-4 tot 5-5-07)

30-4-7 Naar Varzy. Afgelegd 19 km totaal 713 km

We worden door schoonbroer Luc afgezet in Tannay (waar we gisteren stopten). Vandaag een korte trip. De GR is een heel mooie afwisseling van bos, golvende velden en kleine dode dorpjes. ’s Middags ploffen we neer aan de oevers van de Beuvron. Het natte gras en de schuine oever zit, ligt, hangt niet zo makkelijk. En wat dacht je? Bij het verder stappen zien we net om de hoek van de schuur achter ons een volledig ingerichte idyllische picknickplek. Bij het binnenkomen van Varzy hangt een bui dreigend boven ons hoofd. Tijd om op café te gaan. Het afgebladderde hotelletje valt goed mee. Lekker eten, gratis digestiefje en veel gebabbel over en geluister naar “Piaf”. En, eindelijk, kunnen de 2 pelgrims hun kleren nog eens in de wasmachine.


1-5-7 Naar Châteauneuf-Val-de-Bargis 22 km totaal 735 km

Gisterenavond nog gauw onze website bekeken op de pc van het hotel. Leuke reacties doen deugd. Na het ontbijt, tijd om afscheid te nemen. Het is eigenaardig hoe makkelijk de emoties los komen tijdens zo een tocht. Stevige omhelzingen en tranen, maar we moeten verder. Het wordt een mooie tocht door le forêt de Ronceaux tot Champlemy. Na een korte rustpauze aan het kerkje trekken we verder naar een mooie grote vijver, l’ étang de la Ferrauderie. Heerlijke plek om te eten en de krant te lezen. Raar om plots de kleine gebeurtenissen te lezen van Gent en omstreken. Het lijkt allemaal zo ver weg. Ons einddoel is Châteauneuf-Val-de-Bargis. Volgens de topogids is daar een gîte voor ‘santiagogangers’. Mevrouw doet open en heeft nog 2 bedden vrij op een kamer waar al iemand ligt. Ze wil hem eerst vragen of hij geen bezwaar heeft maar die man is er niet. Ze geeft ons de raad een kamer te zoeken in hotel Tivoli. We zeggen dat we ons als pelgrim moeilijk kunnen permitteren om elke dag op hotel te gaan en dat we na een uurtje zullen terugkomen. Toch nemen we een kijkje in het hotel. Dat valt mee, een hele nette kamer voor 2 personen voor 25 EUR! Eten mogelijk, menu voor 11 EUR, wijn inbegrepen. We laten dus die kerel uit de gîte gerust. We zijn de enige gasten en hebben het hele terras voor ons alleen. Sint Jacob waakt over ons, denken we. M belt met gemengde gevoelens. Wij missen hem, hij mist ons. Het is ’s avonds heel wat stiller op de kamer want L en P zijn geen grote praters. Na dat drukke weekend gaan we vroeg slapen.


2-5-7 Naar la Maure 35 km totaal 770 km

Zijn linkerschoen baart P zorgen. In Vézelay kwam het stiksel los, nu is er al een gapende opening van 3 cm. Thuis zou ik onmiddellijk naar de winkel rijden want een dure Meindl-schoen mag na 700 km toch nog geen gebreken vertonen! Hier ligt het anders. Zonder schoenen sta je als pelgrim nergens. Er is hier geen “cordonnier” en pas overmorgen in Nevers zal P misschien kunnen geholpen worden. Vandaag is het zwaar bewolkt en veel kouder. We vertrekken om 7u40 en denken aan de “tapis plein” op onze kamer waar een grote plas fruitsap is achtergebleven na een lek in de drinkzak van L. Het wordt een wandeling door het enorme bos “forêt de Bertranges” (7600 ha). In de middeleeuwen stonden hier veel hoogovens gevoed door het beuken- en eikenhout. Ze leverden kanonnen voor de koning. Nu is het vooral de meubelindustrie die het hout gebruikt en ook de tonnenfabrieken die eikenhouten vaten maken voor de wijnindustrie. Enorme, meer dan 100 m lange stapels brandhout boorden het pad af. Het stapt aangenaam en rond 14u zijn we in Chaulgnes. In het postkantoor krijgen we onze stempel. De bar, la Mairie is gesloten. Naast de Mairie is het schooltje. P klopt op een klasdeur en de meester doet open. P vraagt of de gemeente geen logement heeft voor pelgrims. Hij wordt naar een andere meester gestuurd en landt tenslotte bij de directrice. Madame, die zelf les geeft, wil helpen maar in korte tijd staat haar klasje op stelten. De kinderen beleven de grootste pret met le monsieur de Belgique, le marcheur vers Saint-Jacques. Ze geeft het adres van een ouder die ons zou kunnen helpen. Die mevrouw kan enkel zeggen dat de gîte in Chaulgnes is opgedoekt. De volgende ligt 8 km verder. Toe maar! We bellen naar de gîte. Une chambre pour 2. Pas de problème mais sans repas! Alles is dicht in Chaulgnes en dus rest ons enkel wat sneetjes 3 dagen oud brood en wat kaas. We stappen verder naar de gîte. Op de deur hangt een briefje voor M en Mme les marcheurs: Ga de trap op, 2de deur rechts! Een prachtige kamer met 1 groot tweepersoonsbed. A tout à l’ heure! staat ook nog op het briefje. We pakken nog niet uit in de hoop nog een andere kamer te krijgen want ook na 1 maand samen willen we niet knus samen in bed! Na 2 uur wachten ontdekken we dat het grote bed uit 2 kleine bedjes bestaat. Probleem opgelost! Ondertussen komt madame Pascaline ons wat brood en toespijs aanbieden om buiten op te eten. Alles komt dus weer eens in orde.


3-5-7 Naar Nevers 20 km totaal 790 km

Madame Pascaline zag er bij avondlicht 30 uit. Deze morgen lijkt ze 50! Wat lichtinval doet met een mens... Na een royaal ontbijt belt Mme naar het klooster St Gildard in Nevers om een kamer te reserveren. Dat is een goed systeem en bovendien goedkoop. Een prachtig GR-pad brengt ons weer door bossen naar Nevers. De opening in de linkerschoen van P is al 4 cm. Spannend! Zullen we een schoenmaker vinden? Zonder probleem vinden we onze slaapplek door de pijlen “châsse de Bernadette” te volgen, dé toeristische trekpleister van Nevers. Bernadette Soubirous leefde hier in het klooster St Gildard van 1866 tot haar dood in 1879. Na haar dood werd haar lichaam ontgraven in 1909, 1919 en 1925 en telkens was het lichaam intact. Toen heeft men het in een glazen schrijn opgebaard. Er wordt gezegd dat door de aanraking met de lucht de handen en aangezicht zwart werden en dat er daarom een dun laagje was op gegoten is... We branden een kaars dicht bij Bernadette en bladeren in het dikke boek waarin radeloze mensen hun wensen aan Bernadette te kennen geven. Wij smeken op onze blote knietjes om een spoedige genezing van M’s knieën. We bezoeken de kerk van Nevers die in 1945 per vergissing door de RAF zwaar werd beschadigd. Nu, 60 jaar later zijn de restauratiewerken nog steeds bezig. We logeren op een heel mooie kamer met douche in de gang en ’s avonds genieten we met de andere gasten van een lekkere maaltijd. Enkele vrouwen uit Aarlen doen een stukje pelgrimstocht in omgekeerde richting tot Vézelay. Een koppel Fransen is al 9 jaar bezig met de tocht in kleine etappes te doen. Zij is professeur de Français en steekt haar aversie tegen alles wat engels is niet onder stoelen of banken. Hopelijk komt mevrouw ook wat meer gelouterd uit haar pelgrimstocht. We vragen het aan Bernadette. De stille bede van P is in elk geval aanhoord. De schoenen zijn in 10 minuten gratis (!) hersteld door een franse ‘mister minute’.


4-5-7 Naar Grossouvre. Afgelegd 27 km totaal 817 km

Bij het ontbijt zet madame le professeur haar offensief tegen Engeland ongestoord verder. Haar echtgenoot merkt droogjes op dat de 100-jarige oorlog al lang voorbij is. “ Ze hebben al onze woorden gestolen, en geven ze vervormd terug” zegt ze in overigens voortreffelijk frans. Na het krijgen van dé stempel zoeken we het juiste pad. Niet makkelijk, in Nevers staan geen GR-tekens. Na wat zoeken en kaartlezen lukt het. Om 9u 15 steken we de Loire over. Een machtige, brede rivier. We komen in het departement Cher. Even later moeten we voor het eerst onze stokken gebruiken omdat de doorweg verhinderd wordt door tientallen verticale draden vol met processierupsen. Het vlot niet vandaag. We raken maar niet vooruit en stilzwijgend vinden we het een lange tocht. De schuld van hele rechte, eindeloos lange stukken asfalt. We komen in Apremont, het enige dorp in het departement dat zich het label mag aanmeten van “l’ un des plus beaux villages de la France”. Het is inderdaad prachtig! Nu volgt een 8 km lange weeral eindeloze asfaltbaan. Aan chateau de Grossouvre willen we een stukje GR afsnijden. Een man op een tractor wijst de weg en zegt langs zijn neus weg dat hij ook gîtes heeft en regelmatig pelgrims ontvangt. Na het horen van alle lekkers dat hij kan aanbieden, er is zelfs een zwembad, twijfelen we niet langer. Voor slechts 45 EUR all in krijgen we nog een rondleiding ook. In dit kasteel verbleven ooit Catherina Di Medici, Karel IX, Hendrik III en Napoleon III. De man kocht kasteel en tuintje van 27 ha in 1998 en is op zijn eentje (een titanenwerk) aan de restauratie bezig. Later wil ie er zijn verzameling wapens tentoonstellen. Hij is royalist en steekt het niet weg! Hier komen we ooit nog eens met onze vrouwen terug! Een zalige plek...


5-5-7 Naar Charenton-du-Cher 36 km totaal 853 km


Of we zijn té veel verwend met mooie landschappen, of we hebben een mindere dag. In elk geval genieten we niet ten volle van het landschap. Niet dat er iets mis mee is, maar het is wat gewoontjes. Zoiets als Wachtebeke?? Maar, we schieten wel goed op! Fris en bewolkt, maar geen regen. Langs kanaal de Berry waden we door hoog gras en worden behoorlijk nat. Tijd voor getten (P) en regenpijpen (L). ‘Slaping’ vinden is weer een probleem. De adresjes uit de gids ( wel van 2004) kloppen bijna niet meer. Ofwel gesloten ofwel weg....We bellen een gîte in Laugère. Geen probleem, wel duur, 60 EUR zonder eten ( prix special pour pèlerins). De man geeft ook een adres door in Charenton-du-Cher. Mme Mativon ontvangt pelgrims “à un prix raisonnable”. In Charenton, na 36 km stappen vinden we haar huis, statig, groot, magnifiek! Enkele zolderkamers staan tot onze beschikking. We krijgen bovendien een voortreffelijke maaltijd + ontbijt voor slechts 20 EUR. Het huis, bemeubeld in stijl Napoleon, wordt al 200 jaar bewoond door de familie. De gastheer en vrouw leven in spanning voor de volgende dag, l’ élection, de verkiezing! Mr Sarkozy zal zeker winnen??? ’s Avonds wordt er nog een plaats gereserveerd voor de volgende dag bij de zusters Franciscanen in St Amand-Montrond. Een heerlijke nacht met als kers op de taart een vol uur het gezang van een nachtegaal. Alhoewel, ’s morgens blijkt dat P het snurken van M heeft overgenomen, alleen dat éne uurtje niet?

Van Dienville naar Tannay (22-4 tot 29-4-07)

22-4-07 naar Dienville. Afgelegd 20 km totaal 518 km

7u. Opstaan en vlug rugzak herschikken. Zonder tent, overbodige kledij, lampje, kookmateriaal, eten dat we al 3 weken meesleuren weegt de rugzak toch gevoelig minder. Zelfs de rugzak van M wordt door de jury draagbaar bevonden. Ernie brengt ons terug naar Villeret bij Lentilles. Daar korten we een heel stuk GR in door de baan te volgen. We kunnen de vooropgestelde afstanden via GR niet volhouden en verkiezen om waar mogelijk de weg in te korten. Het stapt makkelijk met de lichtere rugzak. Er wordt weinig gezegd onderweg. M en L denken aan hun ega’s die hen kwamen bezoeken. Ons einddoel voor vandaag was Unien Ville maar we stoppen in Dienville, 3 km ervoor aan een mooie camping met chambres d’hôte. De zwaar astmatische uitbater geeft ons een kamer met 1 tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed. Dat zullen we wel oplossen. Omdat we “Santiagogangers” zijn krijgen we gratis een frisdrank. Bij het verdelen van de bedden, waarbij blijkt dat de liefde voor elkaar nog niet zo ver reikt dat we een bed willen delen, verkiest de makkelijkste slaper onder ons (M, of wat dacht je?) om matje en slaapzak te gebruiken. P krijgt het 2-persoonsbed en L het 1-persoonsbed. Vandaag waren er verkiezingen in Frankrijk. We hebben er niks van gemerkt. Geen volk op straat. We eten in een restaurantje en sluiten de avond af met een “marc de Bourgogne”. M ronkt zich de nacht door, op zijn matje, in zijn slaapzak.


23-4-7 naar Bar-Sur-Seine. Afgelegd 31 km totaal 549 km

Gisteravond, bij het bekijken van het volgend traject hebben we besloten om vandaag ons verstand op nul te zetten en de D443 over 31 km naar Bar-Sur-Seine te volgen. Dit vooral om de volgende dag een aannemelijk GR traject te hebben. We kunnen maar na 8u vertrekken want de uitbater wil ons vers gebakken brood aanbieden. De astmalijder brengt ons zuchtend en piepend een frisdrank, brood, boterkoek, boter en toespijs. In de keuken kunnen we verse koffie zetten. De uitbater wenst ons nog “ Bon courage et bonne route”, en gaat dan kriepend en piepend de trap af om buiten een sigaretje te roken!
Het stapt vlot! Niet te warm, zonnig, enfin weer een “bestelweertje”. En wat vooral meevalt is dat het helemaal niet druk is langs de weg. In Vendeuvre nemen we een korte pauze. M heeft weer last van zijn knieën. We vinden een bescheiden hotelletje en na opfrissing brengen we een bezoek aan het centrum van Bar. De kerk is er triestig aan toe. Afgebladderd pleisterwerk, gescheurde schilderijen, alles onder een dikke laag stof. Aan de zoldering hangen netten om de brokstukken op te vangen. En toch, het is er stil en de lichtinval schept een speciale rustgevende sfeer. Er hangt ook een namenlijst met gesneuvelden uit Bar tijdens “ la grande guerre 14-18”. Elk dorp, elk gehucht heeft zo een monument. We vonden er al met echte bajonetten en helmen die je zo maar kan meenemen?.. Hoelang zouden die bij ons blijven liggen?




24-4-7 naar Bragelogne. Afgelegd 22 km totaal 571 km

Deze morgen nog gauw de handdoek weggemoffeld die we gebruikt hebben om gemorste wijn op te kuisen. Dat wordt een kookwasje! Mooie wandeling langs de bosrand naar Polinot. We lopen langs de oevers van de Seine, hier 15 m breed. Mooie foto’s van reflecterend water. We ontmoetten gisteravond Johan. Nederlander uit Utrecht, 26 jaar, doctor in geschiedenis én kok! Was het hele horecagedoe grondig beu en besloot om op 21 maart, eerste lentedag te vertrekken naar Santiago. Ziet wel wat hij doet als hij terug is. We dachten naar Bragelogne te lopen maar het kan ook verder? M heeft echter meer en meer last van de knieën. We moeten voor de kortste etappe kiezen. We drinken iets in de dorpsbar en een jonge man die duidelijk erg ziek is bedient ons. Hij schudt en beeft en heeft zijn motoriek nauwelijks onder controle. Zo jong en zo ziek.
Vandaag klommen we uit de vallei van de Seine en dat laat zich voelen. We verblijven bij madame Collin in een prachtige ruime gîte. Johan komt ons vervoegen en ’s avonds kopen we een fles champagne, rechtstreeks van het huis Collin voor 9 EUR. En dus nog maar één.. Johan geniet mee. De champagne doet M slapen als een roos en snurken als een varken. P verhuist met deken naar de zetel in de living. Voor al dat moois betalen we de volgende dag slechts 10 EUR per persoon. Een prachtige tussenstop. In het gastenboek lezen we dat sommige pelgrims hier een week verblijven. Daar kunnen we inkomen.




25-4-7 naar Tonnerre. Afgelegd 33 km totaal 604 km

Het is zonnig en warm en dus smeren we ons goed in. We gaan via de D952. Eerst via Channes. Mooie overdekte wasplaats uit 1899, tussen Channes en Arthonnay. Er is geen verkeer en dus leuk wandelen van dorp naar dorp. De laatste km zijn saai, we zetten er flink de pas in. Via de Mairie krijgen we logement. Pover ivgl met madame Collin! Bovendien vraagt de gemeente een bijdrage van 10 EUR per persoon. Ze nemen een fotokopie van onze identiteitskaart. Waarom? We zitten in een kot, zonder enige luxe. M is zwijgzaam en triest. Zegt dat hij niet meer verder kan en constant pijn heeft in de knieën. P en L raden hem aan zich niet langer te kwellen en in Vézelay te stoppen, om eventueel opnieuw in te pikken in St Jean-Pied-de-Port. De volgende etappes doen we in drie dagen via een kortere weg naar Vezelay. M moét daar zeker aankomen. We beleven emotionele momenten. Het is niet leuk dat iemand van ons noodgedwongen moet afhaken...




26-4-7 naar Nitry. Afgelegd 26 km totaal 630 km




We klimmen via de D944 weg uit Tonnerre, een kuitenbijtertje met 170 m hoogteverschil. We dwarsen de zeer drukke TGV lijn met om de 5 minuten een passerende trein. Het aanzwellend geluid doet denken aan een vliegtuig. In Ste Vertu verlaten we de D944. Via Aigremont en een landweg bereiken we Nitry. We drinken een glas in een auberge waar we bediend worden door jonge diensters in een afschuwelijk ouderwets 19de eeuws uniform. Weer zien we Johan, de Nederlander en wij, gulle Belgen trakteren. We schrikken van de eindrekening. 70 EUR!!. 1 glas kost hier bijna 6 EUR! In Tonnerre zei men ons dat de gemeente Nitry gratis opvang heeft voor pelgrims. Dus wij naar de Mairie waar we doorverwezen worden naar de vrouwelijke burgemeester. Madame le Mairie toont ons het logement. Een soort bezemhok, 2 m x 2,5m, volgestouwd met tafels, frigo’s en bewoond door tientallen spinnen. La Madame vertelt er laconiek bij dat veel pelgrims deze locatie weigeren. Omdat we vrezen dat we geen andere slaapplaats zullen vinden aanvaarden we. We hebben net voldoende plek om ons matjes op de vuile betonnen vloer te leggen, op voorwaarde dat de deur blijft openstaan en L met zijn voeten net niet buiten ligt. Nu hopen dat het niet regent, want vandaag voelden we voor het eerst enkele druppels en hoorden gerommel in de verte. M, le ronfleur heeft er weer helemaal geen last van.




27-4-7 naar Vézelay. Afgelegd 34 km totaal 664 km

Aanvankelijk wilden we deze afstand in 2 etappes doen maar het draait anders uit. Nog relatief goed geslapen in ons bezemhok. ’s Morgens om beurt naar het frans toilet. Dit bezoek vereist enige voorzorgsmaatregelen: 1 : laat je portefeuille niet in de achterzak zitten, want die kan er in gebukte houding zo uitfloepen en voor eeuwig verdwijnen in het donker gat. 2: leg toiletpapier klaar want gehurkt krijg je dat moeilijk uit je zakken. 3: let op bij het doorspoelen dat je tijdig weg bent, anders?... Eén voordeel: een mooie stretchoefening voor de beenspieren. We lopen vlotjes naar St Horé en krijgen daar warempel ons eerste buitje in de nek. Voor het eerst gebruiken we onze regencape. Het duurt gelukkig maar 5 minuten. In de bar vertelt men ons dat er in het dorp geen gîtes meer zijn. Geen nood, volgens onze gids is er in Lac Sauvin, 4 km verderop een gîte met 68 slaapplaatsen! Als we daar aankomen horen we joelende kinderen. De gîte is volzet door enkele klassen van een school. De directie is afwezig. We willen niet het risico lopen enkele uren te wachten om dan toch een njet te krijgen. Het is nog vroeg in de middag en zullen dus verder gaan naar Asquins. Een heel mooi bospad brengt ons enkele km verderop naar een jagershut. De deur is open. We overleggen even om hier te blijven. We hebben echter niet voldoende water bij en besluiten toch verder te gaan. M krijgt het behoorlijk lastig, omdat we soms steil moeten afdalen in het bos. Elke stap is een pijniging voor de knieën van M. Hotel du centre in Asquins est complet, zo zegt de waard, maar er is ook een grote gîte even verderop. De gîte is gesloten en dus moeten we noodgedwongen naar Vézelay. We zien de kathedraal hoog boven ons liggen op amper 2,5 km. M zit er compleet door en verkiest om via de weg naar boven te gaan. Het wordt een echte calvariebergtocht. Het eerste hotel dat we tegenkomen stappen we binnen: Le Relais du Morvan. We hebben het gehaald. De 2 korte etappes zijn uitgegroeid tot een trip van 34 km. Na een douche en wat rust voelt M zich al veel beter. Na wat eten voelen we ons weer goed, zo samen. M beseft dat het zo niet verder kan. Misschien kan hij na grondige controle en verzorging weer inpikken in St Jean-Pied-de-Port...


28-4-7 Rustdag Vézelay. Afgelegd 6 km totaal 670 km

Alleen het laatste stukje GR naar Asquins doen we omdat het een zeer mooi stukje is en we het gisteren niet deden door langs de baan te gaan. Later kletsen we met ons bezoek honderduit over de voorbije weken.


29-4-7 naar Tannay. Afgelegd 24 km totaal 694 km

Vandaag profiteren we van ons bezoek om een etappe zonder bagage te stappen. Nu moeten we M achterlaten. Het wordt een zeer triest afscheid aan de kathedraal. Het is spijtig dat we noodgedwongen met 2 verder moeten en pinken een traan weg. We zullen elkaar heel erg missen. Zoon J komt M halen rond 14u. L en P en Lulu (vrouw P) stappen naar Metz-le-Comte via GR. Een heel mooi stukje GR met nog heel lang zicht op Vézelay. Omdat het zo warm is zitten we al gauw door onze beperkte drinkvoorraad (dagrugzak). Gelukkig krijgen we van een vriendelijke dame een grote fles water. We zijn al vroeg in Metz-le-Comte en steken door naar Tannay via het kleine dorpje Champagne. Schoonbroer Luc komt ons daar ophalen. We rijden eerst naar Varzy om ons logement voor de volgende dag te bespreken. Hotel de la Poste ziet er heel bescheiden uit... Onderweg in de auto begint het te regenen en in Vézelay krijgen we de eerste grote plensbui. Om 20u30 is er in de basiliek een gratis concert door een koor uit Biarritz. Heel sfeervol en pakkend. Wonder dat je met enkel stemmen zo een prachtige muziek kan maken. P en L denken aan M. Die had dit ook moeten kunnen meemaken. L slaapt deze nacht bij de broeders. (Bethanie Fraternité Monastique de Jeruzalem). Heel comfortabel, grote kamer voor zichzelf... Er zijn nog weinig andere pelgrims. Enkel een man uit Doornik die de kortste weg neemt en dus geen GR volgt. Die nacht zijn er nog stevige plensbuien.

Van Trépail naar Saint-Rémy-en-Bouzemont (16/4 - 21/4/07)

16-4-7 Naar Trépail 25km Gestapt: 382 km

We zijn nu volop in de Champagnestreek. Uitgestrekte wijngaarden met de wijnstokken netjes opgebonden naar het zuiden zien we overal. Speciale landbouwmachines op hele hoge wielen rijden tussen de wijnstokken en frezen heel omzichtig rond de wijnstokken. Het is zonnig en warm en er wordt hard gewerkt. In de dorpen die we doorlopen komen we voorbij verschillende champagnehuizen. Je kan er degusteren en kopen. Wij hebben helemaal geen zin om een fles mee te nemen. Zonder problemen via een gemakkelijk begaanbare weg komen we rond 3u aan te Trépail. Onze gids vermeldt twee gîtes dus dat zal wel geen probleem zijn denken we. Maar bij navraag blijkt dat er één gîte gesloten is en dat de andere enkel gasten aanvaardt die voor minstens één week blijven…Daar staan we dan met onze rugzakken! Twee mannen met een terreinwagen aanhoren ons probleem. Ze kennen een dame die af en toe pelgrims logeert maar die werkt nu in haar “vigne”…Ze proberen haar te bereiken via GSM maar er is geen signaal. Ze zeggen ons dat we even moeten wachten en dat ze zelf de dame in kwestie zullen opzoeken om haar het probleem uit te leggen. Even later komen ze terug: geen probleem. Wij moeten tot zeven uur wachten op de trappen voor het kerkportaal. De dame zal ons na haar werk daar komen halen. Het is mooi weer, dus eten we wat en wachten geduldig af. Om 19u komt er inderdaad een oude vriendelijke dame ons ophalen. We hoeven slechts de straat over te steken tot aan haar huis. Via een gammele trap brengt ze ons naar een zolderkamer: vier bedden met matras, een badkamer en een toilet, alles in jaren niet gepoetst. Maar wat zijn we dat mens dankbaar! Weer een onverwachte slaapplaats. Ze brengt ons koffie, zegt dat we rond kwart voor zeven morgen kunnen ontbijten. De bakker is open om half zeven en ze wil ons vers brood aanbieden. We gaan tamelijk vroeg slapen. M ronkt zich weer de nacht door. P en L mogen er naar luisteren.

17-4-7 Naar Châlons-en-Champagne 30km Gestapt: 412 km

Kwart voor zes was M uitgeslapen en laat door luid gegeeuw horen dat een nieuwe dag is aangebroken…We worden pas een uur later aan het ontbijt verwacht. Mevrouw wacht ons op in de keuken. Ze vertelt dat haar zus geen pelgrims meer aanvaardt in haar gîte. Te veel werk voor te weinig geld en daarbij: wie reist nu nog op deze manier? Toch alleen maar vagebonden zeker? Daarom neemt mevrouw Jacqueminet deze taak dan maar over. Ze vertelt honderduit over de vele pelgrims die ze al gelogeerd heeft. Ze vertelt ook met tranen in de ogen dat in haar dorp van ongeveer 400 zielen abnormaal veel mensen sterven aan kanker. Jonge en oude mensen. Zij is er zeker van dat het komt door de enorme hoeveelheden sproeistoffen die gebruikt worden in de vignes. Zo verloor ze haar echtgenoot, een kind en veel vrienden en vriendinnen. Ze wil hoegenaamd niet betaald worden voor ons logement. “C’est ma façon de participer” zegt ze. We noteren alvast haar naam en adres en zullen haar zeker een kaartje sturen vanuit Santiago. We nemen hartelijk afscheid en volgen de hele dag het Canal latéral de la Marne tot Châlons-en-Champagne. Een typische “avanceerbaan”. ( aveceerboane volgens M). We wandelen door het stadscentrum en twee vrouwelijke politieagenten escorteren ons naar het bureau de tourisme. Onderweg worden we aangegaapt als waren we marsmannetjes. We krijgen onze stempel. Het is nog zeker vier km naar de camping. We zijn blij dat we ons tentje nog eens kunnen opzetten. Dat is toch iets apart. Later op de avond ontmoeten we Wim, een pelgrim uit Nederland. Deze nacht geen last van gesnurk. Elk ligt gezellig in zijn eigen tentje.

18-4-7 Naar La Chaussée-sur-Marne 18 km Afgelegd: 430 km

Vandaag is het een korte etappe volledig langs hetzelfde kanaal van gisteren. Dus weer een “aveceerboane”. Onderweg steekt Wim ons voorbij. “Nu is het jullie beurt om naar mijn rugzak te kijken!” zegt hij nog. Lang moeten we niet kijken want hij stapt zeer snel en verdwijnt algauw uit het zicht. We komen rond de middag in La-Chaussée-sur-Marne. We logeren in het hotel du Midi op een hele mooie kamer met drie tweepersoonsbedden. Een mooie badkamer staat ter onzer beschikking. Weer een nieuwe variatie van verblijfplaats! Het hotel dat zowel bar-restaurant is biedt alles wat een pelgrim kan verlangen. Een goed bed, een warme douche en lekker eten. En meer moet dat niet zijn. Eigenlijk hebben wij nu een halve rustdag. Tijd om te kuieren in het dorp, wat te lezen en te schrijven én om knopen definitief door te hakken. Crisisberaad: Wat doen we nu aan onze zware rugzak? Tent houden of meegeven bij komende bezoek? Voor- en nadelen worden nog eens nauwkeurig doorgenomen. Maar het verdict is duidelijk: we willen samen toekomen en zoveel mogelijk de knieën van M ontlasten. P en L stellen één voorwaarde aan M. Zij zullen mee bepalen wat nog in de rugzak van M verder wordt meegenomen. Alle overbodige ballast moet eruit. M geeft aarzelend zijn toestemming en de kous is af. Plechtig wordt de uitgeprinte lijst met campings verscheurd en weggegooid. Nog twee dagen mogen we genieten van onze zware rugzak!

19-4-7 Naar Vitry-Le-François 24 km Afgelegd: 454 km

Het lijkt wel of we dit weer besteld hebben. Zonnig, niet te warm, aangenaam briesje en bovendien een zeer aangenaam wandelpad. Eindeloze velden met koolzaad in fel geel. Hier kan je nog wonen zonder het huis van je dichtste buur te zien. Het lijkt wel een onbewoonde streek met hier en daar een gehuchtje of klein dorp. We passeren Saint-Amand-sur-Fion, volgens onze topogids “un des plus beaux villages de France”. Inderdaad, hele mooie huizen met houten vakwerk. We stappen heel vlot en komen in de vroege namiddag aan de camping municipal. Dicht! Dus maar verder stappen naar het bureau de tourisme. Onderweg komen we voorbij de kerk van Vitry. Een zeldzaamheid! De deur staat open. Dus lopen we gauw eventjes binnen. Achteraan de kerk tegen de muur ontdekt L een affiche van een man die een reis voor zieken organiseert naar Compostela. Wie interesse heeft moet maar bellen. P belt met de GSM naar de man en legt uit dat er aan de kerk drie gestrande pelgrims staan en of hij daar een oplossing voor heeft. “ Restez où vous êtes, je viens tout de suite!” was zijn antwoord. Inderdaad, een weinig later komt de man ons halen en brengt ons naar een klooster van Poolse nonnen. De zusters zijn in de kapel voor de aanbidding van het sacrament. De man duwt ons naar binnen en zegt dat we na de plechtigheid wel zullen geholpen worden. Na de dienst brengen de nonnen ons naar een heus appartement. Keukentje, bed, badkamer en alles kraaknet. Vlug brengen ze nog twee matrassen, lakens en dekens. Ze overhandigen de sleutel en zeggen dat we hem morgen maar in de brievenbus moeten gooien. . En weg zijn ze. Er zijn nog twee Nederlandse pelgrims, een koppel die op dezelfde dag als wij vertrokken in de buurt van Nijmegen en hopen om drie weken vroeger dan ons toe te komen. Ze dragen alle twee een licht rugzakje en vragen zich af wat wij eigenlijk allemaal meesleuren. We maken onze bedjes klaar en gaan de stad in voor inkopen. Drie grote dozen Choucroute met een flesje wijn erbij. Het smaakt overheerlijk. Le congrégation des soeurs de Jésus Miséricordieux blijven we eeuwig dankbaar. Morgen de laatste dag dat we ten volle kunnen genieten van onze zware rugzak…

20-4-7 naar Saint-Rémy-en-Bouzemont afgelegd: 474 km

Vandaag een korte tocht van ongeveer 20 km. De twee Nederlanders rennen ons voorbij. Nog gauw eens een gesprekje en weg zijn ze. Mevrouw stapt gewoonlijk aan meer dan 7 km per uur en dat is ze duidelijk aan te zien. Wij vragen ons af of je zo niet alles voorbij loopt. We brengen een bezoek aan het kerkhof van Vitry. Kleine bescheiden kruisjes maar ook protsige grafmonumenten, de ene al groter dan de andere. Maar toch, in de dood is iedereen gelijk. We komen rond 1u aan de gîte. Een rondborstige dame staat ons op te wachten. Ze houdt haar eerste kleinkind in de armen en heeft duidelijk alleen maar oog voor het kind. Een andere dame toont ons de kamers. We bevinden ons een typisch oud huis met een eikenhouten geraamte. Grote geriefelijke kamers. Vandaag komt er bezoek. In afwachting maakt ieder van ons de rugzak leeg en bekijkt al eens wat we zullen achterlaten. P houdt nog vuurtje en kookketeltje voor in noodgevallen. P en L zullen met argusogen volgen wat M nog gaat meenemen…We krijgen van de dame een pichet wijn en spreken onze eigen voorraad kaas en brood aan. In de zon is het 38°! Rond vier uur komt het bezoek aan. Er wordt honderduit gepraat. Blijkbaar ging de tijd voor de thuisblijvers trager voorbij dan voor ons. Voor ons lijkt het wel alsof we pas gisteren vertrokken. We krijgen een heerlijk avondmaal. Bij ons aan tafel zit Pierre, een man uit Parijs die hier komt vissen op snoek. Hij vertelt dat de populatie van snoek er fel is op achteruit gegaan door de grote hoeveelheden aalscholvers die hier naar hartelust de jonge snoeken komen vangen. Het wordt een gezellige avond met du vin, du pain et du Boursin.

21-4-7 Van Villeret naar Saint-Rémy-en-Bouzemont Afgelegd:498km

Het is stipt 7.30u als de ‘pelgrimmers’ zich met het bezoek aanbieden voor het ontbijt. Het is onmiddellijk duidelijk wat het gezegde ‘la douce France’ betekent. De bewoners bewegen zich zonder de minste haast door het huis. Hier kunnen wij allen nog een lesje uit leren. De ontbijttafel is bedekt met heerlijk Frans brood, croissants en een zelf gebakken brood. Neem daarbij nog de verschillende soorten zelfgemaakte confituur en een heerlijke pot koffie en we voelden dat we er weer tegenaan konden. Een uurtje later vertrokken M, P en L samen met E en G in de wagen naar Villeret. Vandaag zouden we eens in de tegenovergestelde richting wandelen om het bezoek niet op te zadelen met een onnodige valiezenkoers. In Villeret aangekomen keerde G met de wagen terug om de dag met de rest van de vrouwen door te brengen aan een meer in de omgeving. Ondertussen kwamen M, P en L alsook de gelegenheidswandelaar E bij het kerkje van Lentilles aan. Dit kerkje kreeg de naam:”Eglise St-Jacques et St-Philippe de Lentilles”. Eens binnen in de kerk konden we via een automatische audioapparatuur de hele geschiedenis en commentaar over deze en andere kerkjes in de omgeving beluisteren. Na het bewonderen van dit pareltje uit de XVIe eeuw en het nemen van foto’s trokken we terug verder. Weerom trokken we langs uitgestrekte vlakten en velden met koolzaad. Tijdens onze middagpauze die we op enkele zware landbouwwerktuigen en volop in de velden namen, kregen we het bezoek van iemand uit de omgeving die tuffend met zijn 2-pk wagentje gevolgd door een stofwolk een babbeltje kwam maken. Toen hij van P vernam dat ze op weg waren naar Compostela liet hij vriendelijk verstaan dat deze met kiezels bezaaide landweg inderdaad naar Compostela leidde maar dat het nog ruim 2000 km was. Even later vervolgden we onze weg en kwamen zo voorbij het kerkje van Bailly-le-Franc en de “Eglise Saint-Nicolas” van Outines. Stuk voor stuk eeuwen oude pareltjes gemaakt uit wit pleisterwerk met daartussen de steeds weerkerende stevige eiken balken die het geheel overeind houden. Het werd ondertussen steeds later op de dag en we naderden stilaan het einde van onze 24 km lange en droge tocht. De ganse dag hadden we gewandeld zonder ook maar één drankgelegenheid tegen te komen. Geen wonder dus dat we de eerste die we tegen kwamen binnen gingen. Ook al bevond die zich op amper twee huizen van onze eindbestemming. Even later kwamen de dames binnen en snel werden de belevenissen van de dag uitgewisseld. Daarna begaf iedereen zich naar zijn kamer voor een verkwikkende douche om later op de avond nog eens gezellig het avondmaal te nemen in gezelschap van Pierre de Parijse visser die we enkele uren daarvoor de binnenkoer hadden zien oprijden met 4 uit de kluiten gewassen snoeken uit het meer. Aan tafel werd nog rustig nagepraat over de tocht en de belevenissen van de dag, doch met het wrange gevoel dat het bezoek de volgende morgen terug naar huis moest en de drie pelgrimmers hun weg verder moesten zetten richting Compostela met nog ruim 2000 km voor de boeg zoals de vriendelijke 2-pk bestuurder uit de streek gezegd had.

Voor de foto's, klik op volgende link: http://foto.zita.be/0969144228

Verslag van Oignies tot Reims (10/4 - 15/4/07)

10 april Oignies-en-Thièrache - Bourg-Fidèle 30 km


Broer brengt P op 2 uur van Gent terug naar Bourg-Fidèle. M en L staan al ongeduldig te trappelen en willen het liefst zo gauw mogelijk weer vertrekken. Michel zet ons terug af bij Oignies en vandaag kunnen we zonder de zware rugzak stappen. De grensstreek is heel bosrijk. Onderweg zien we een mooie wegwijzer naar Compostela. Vat moed stappers ! Slechts 2491 km scheiden jullie nog van het doel...
Het is leuk stappen zonder rugzak en het lijkt wel of we zweven. We zijn dan ook al vroeg terug op de camping, deze keer een viersterren-camping met alles drop en dran... en ja, geen kou die nacht want de slaapzak is gewisseld...

11 april Bourg-Fidèle - Signy-l'Abbey 30 km

Vandaag een zomerse dag. Al vanaf 7u voelen we dat de zon warmte zal geven. We schieten heel goed op, de moed zit erin, maar na een half uur lopen ruiken we onraad. We zijn duidelijk op de verkeerde baan. We willen toch niet naar Helsinki ? Pas rond 8u vinden we het juiste spoor en komen eindelijk weg uit Bourg-Fidèle. Zo fidèle willen we Bourg nu ook weer niet blijven. Onderweg kunnen we gelukkig heel wat stukken inkorten en we bereiken verder zonder problemen Signy, dat eigenlijk al 10 km voorbij ons geplande eindpunt ligt. Vandaag zagen we voor het eerst de uitgestrekte vergezichten die we in België bijna niet meer kennen. We verblijven op de camping Multicipal, goed en bijzonder goedkoop, temeer omdat we niemand hebben gezien om te betalen. Morgen kunnen we weer hier en daar wat inkorten. Dat is wel nodig want M krijgt het wel lastig met zijn knieën.

12 april naar Château Porcien 29 km

We zijn nu in Château Porcien. Het was een machtig mooie tocht maar wel heel lastig. Deels door het warme weer maar ook door de rugzak. M 25 kg, P 21 kg en Luc 22 kg. Inderdaad, het lijstje op de log klopt langs geen kanten meer. Theorie en praktijk verschillen hier duidelijk. We verblijven in het sportzaaltje van de school. Château-Porcien heeft deze voorziening voor pelgrims. Op de Mairie mogen we de sleutel afhalen en krijgen we onze stempel. We kunnen slapen op de tatamis van de judoclub. We hebben compagnie ! Frans uit Tilburg, 60 jaar, dezelfde dag vertrokken als wij komt ons gezelschap houden. We staan wel verbaasd van zijn rugzakje. Geen 8 kg ! Geen tent, geen slaapzak, geen matje, geen kookgerief. Hij kijkt meewarig naar onze bagage. En wij denken onderussen aan de gulden middenweg ! Wij hebben duidelijk te veel mee, maar hij heeft duidelijk te weinig mee. Hij loopt op Tevasandalen ! Hij mag van geluk spreken dat het nog niet regende. Zijn leidraad is enkele kaarten van de Michelingids van Frankrijk. Hij volgt geen GR. Uitsluitend baan...Saai toch? Maar kunnen wij ook niets van hem leren ?

's Avonds gaan we samen iets eten in het enige bar-restaurantje van het dorp en dus ook het beste. Een speciale pelgrimsmaaltijd : voorgerecht, hoofdgerecht, kazen en dessert voor de prijs van 10 euro.

Ons verblijf is wel bijzonder. Het is eens iets anders dan een camping.

13 april naar Brienne-sur-Aisne 23 km

Frans was aanvankelijk van plan om met ons mee te stappen maar vertrok toch een uurtje voor ons. We zien elkaar nog wel. Vandaag een gemakkelijk parcours langs het Canal des Ardennes. We vorderen goed en de weg is gemakkelijk. Na twee km voelt P plots dat hij zijn medaillon met Sint-Jacobsschelp niet meer heeft. Waarschijnlijk laten liggen in de slaapzaal. M en L stellen voor om bij de rugzak te wachten en P loopt terug om de schelp te halen. Het is een verzilverde schelp die hij ooit kreeg van schoonvader die zelf naar Santiago heeft gestapt in 1988. Gelukkig is de gemeentesecretaris bereid om de sleutel nog eens te geven en wordt het belangrijke kleinood gauw teruggevonden. Dit kan je niet voorhebben als je kampeert. Bij het wegsteken van het materiaal is het nagenoeg onmogelijk om iets te vergeten. P besluit om de ketting nooit meer uit te doen. Ook niet bij slapen of bij douchen. Dit zal niet meer gebeuren. De rest van de tocht verloopt goed. Toch blijft het rugzakje van Frans in ons hoofd spelen. Zouden we er niet beter aan doen om onze tent weer naar huis te sturen? En ons kookmateriaal? En de kledij die we na veertien dagen nog niet hebben gebruikt ? We besluiten dat dit misschien toch wel het beste is. Temeer omdat we nu in een gezellige gîte verblijven met alle comfort. En zo zijn er overal in Frankrijk...

14 april naar Reims 27 km

Na een verzorgd ontbijt en het opbergen van onze netjes gewassen kleren vertrekken we. Vandaag volgen we voor een groot stuk de Aisne en de Marne tot helemaal in Reims. Het is echt warm. Behulpzame mensen wijzen ons de weg naar het Centre International de Séjour, een groot verzorgd complex, speciaal afgestemd op trekkers en pelgrims. Alle voorzieningen aan een zeer democratische prijs en in de onmiddellijke nabijheid van het stadscentrum. Er wordt gebeld naar ons volgende bezoek en afgesproken dat we veel materiaal zullen meegeven. Een bezoek aan de stad brengt ons in de sfeer van de Gentse Feesten. We blijven lang zitten op een terrasje en brengen ons lichaamsvocht weer op peil. Om middernacht is het nog 21°. We slapen overheerlijk in een zeer goed bed op een heel goede matras. Morgen rustdag, tijd om dit verslag door te mailen.

15 april Rustdag Reims

Stadsbezoek: de kathedraal is onnoemelijk indrukwekkend. Prachtig en groots ! We horen er schitterende koren zingen en ontvangen als pelgrim een mooie stempel in onze Credencial.

Reisverslag van Gent tot Oignies (31/3 - 9/4)

België

31/03/07 20 km

Eindelijk. Het is zover ! Na maanden voorbereiding kunnen we vertrekken. Het weer is goed. We kunnen zonder regencape aan stappen. Eerst een viering in de Sint- Jacobskerk. Priester Jan is er op tijd geraakt, na een begrafenisdienst in Mere. Wat zijn we allemaal die man dankbaar…De doorleefde manier waarop hij de viering leidde was werkelijk ontroerend en zal ons voor de rest van ons leven bijblijven. Nooit gedacht dat er zoveel emoties zouden loskomen bij ons. Collega’s en vrienden van Pier zorgden voor een machtige muzikale omlijsting. De teksten komen pas nu tot uiting. We hebben alle drie een krop in de keel en zijn echt ontroerd bij het zien van zoveel bewogen mensen. Het infobord dat M had samengesteld oogst veel succes. We vertrekken na afscheid van vrienden en familie richting Makkegem Schelderode. Een 25 mensen begeleiden ons op onze eerste tocht. ‘s Avonds eten we nog samen met vrienden en familie in ’t Bakkershof te Makkegem. Wat verder in de straat logeren we bij Michiel en Ann en ervaren voor het eerst een grote gastvrijheid.

01/04/07 28 km

Vandaag gaat onze tocht naar De Gavers in Geraardsbergen. We staan op om 6u30 en worden getrakteerd op een uitgebreid ontbijt.Wat is die rugzak zwaar! Pijn aan de schouders en een heupband die steeds weer loskomt. In Velzeke houden wij onze eerste rustpauze. Het weer blijft goed en we komen vlotjes aan op de camping van de Gavers. Er is nog wat familie van L gekomen en we kunnen genieten van een biertje op het terras van het café. Er wordt nog nagepraat over de geslaagde viering .We kunnen iets eten in de café. Om half negen liggen we al in ons tentje. Dat is even wennen! Half negen? Dan begint de avond toch maar pas? Toch is er niemand die tegensputtert en een uurtje later slaapt iedereen.

02/04/07 34 km

Brugelette (tot voor een paar weken nooit van gehoord) is onze volgende bestemming. M en L goed geslapen, P niet. Slaapzak te licht, letterlijk en figuurlijk. Blijkbaar gaat het niet samen: een lichte slaapzak die bovendien veel warmte geeft? Het vriest nog ’s nachts en de idee dat we naar het zuiden trekken heeft P blijkbaar doen vergeten dat we eerst nog door België en Noord-Frankrijk moeten. Gelukkig zijn we nog niet ver en kan alles nog gewisseld worden. Vertrokken om half acht en om 9u de grens met Henegouwen overgestoken. Vanaf nu wordt Frans de voertaal voor de komende 1900 km. Mooie landschap en prachtig warm weer. In Hellebecq kunnen we eten . Het parcours volgt voor een groot stuk de GR 129. We schieten goed op. In Glaude staan we plots voor een afgesloten spoorwegovergang. Nochtans niets te zien op de stafkaart. De TGV heeft ervoor gezorgd dat heel wat overgangen zomaar werden afgesloten. Goede zaak voor de treinreiziger maar een slechte zaak voor de wandelaar.Dus 2 km extra wandelen. We komen na 34 km toe op een bijzonder smoezelige camping. Smerig sanitair dat je alle lust om te douchen ontneemt. We staan wel op een mooie plek aan de oevers van “La Dendre”. 4m breed en zeer helder. Gelukkig hebben we deze middag gegeten want hier is er niets. Wat kan een pakje soep met wat oud brood toch smaken. P belt naar zijn schoondochter om te weten hoe het zit met de nakende bevalling. Nog niets. Een eerste kleinkind wordt verwacht…Om 19u45 duiken we in ons tentje. Opblijven tot half negen zit er niet meer in.


03/04/07 23 km

Naar Mons (Bergen). Klinkt al goed als je kan zeggen: ben te voet van Gent naar Mons gegaan…Bijna het hele traject volgen we de GR 129. Onderweg zien we spelende hazen en een hermelijn, nog helemaal in witte wintervacht met een zwart staartje. Veel frisser dan gisteren. Onderweg luistert P via miniradiootje naar “ het beste moet nog komen” op radio 1, hier in het begin van Walenland nog perfect te ontvangen. Gast Chris Dussauchoit vertelt over de grootste emotie van zijn leven: het moment waarop hij in de kraamkliniek zijn eerstgeborene in zijn armen kreeg en van het ene naar het andere moment besefte dat hij vader was geworden. P denkt aan zijn eerste kleinkind dat nu toch wel gauw moet komen. Wij moeten niet lang denken wanneer wij onze laatste grote emotie doormaakten. Verleden zaterdag op onze pelgrimsviering…Henegouwen zier er troosteloos en afgeleefd uit. Vervallen gebouwen, zwerfvuil overal en alles schreeuwt om een likje verf. In het toeristenbureau van Mons krijgen we onze stempel. De Elisabethkerk is open: we gaan er binnen om een kaarsje te branden. Elk van ons heeft zo zijn redenen. De camping ligt even buiten het stadscentrum. Pas aangekomen en geïnstalleerd verneemt P via SMS de geboorte van Tuur! Prachtig is dat. s’Avonds wordt er in een restaurantje uitvoerig geklonken op Tuur. Het ventje moest het eens weten... We slapen als rozen.

04/04/07 21 km

Naar Epinois zijn er geen kleine baantjes te volgen. We moeten langs grote wegen lopen. Saai is dat. We lopen richting Thuin en komen de eerste heuvels tegen. De terrils van de Borinage. Rond de middag zijn we in Binche, mooie locatie om een stempeltje te halen voor in onze Credencial, het gele boekje dat via stempels moet bewijzen dat we de tocht echt gemaakt hebben. Even buiten Binche vinden we een residentiële camping. Normaal aanvaardt de uitbater geen tentjes. Wanneer hij onze schelp bemerkt geeft hij ons plots de toestemming om gratis te kamperen. We krijgen een hele mooie plek aan een visvijver. We mogen gebruik maken van het toilet, dat qua smerigheid alles overtreft. We krijgen ook een tafel en tuinstoelen. Het is mooi weer. Padden en kikkers leggen eitjes aan de zonnekant van de vijver. Radio 1 is nog te ontvangen via AM. Op FM wordt de zender weggedrukt door Waalse zenders. De weersvoorspellingen blijven gunstig. Warm overdag, maar koud in de nacht.

05/04/07 19 km

L en P om 4u wakker geworden van de kou. Jaloers van het zachte gesnurk van M die daar duidelijk geen last van heeft. De tent voelt kartonachtig aan als ze wordt opgevouwen. De aluminiumstokjes doen de vingers verstijven. Weerom is het M die daar blijkbaar geen last van heeft. Het duurt ruim een uur voordat de koude uit de vingers is verdwenen. Het parcours brengt ons via een bijzonder modderig pad naar Lobbes bij Thuin. Hier steken we de Samber over. We kunnen ’s middags eten in een eenvoudige brasserie. Rond 14u30 komen we aan op een camping te Biesmes met wel honderd stacaravans. We zijn daar helemaal alleen, het lijkt wel een uitgestorven plek. Een telefoontje naar de eigenares helpt ons verder. We mogen ons installeren en binnen een uurtje zal ze komen om ons in te schrijven. We kunnen iets drinken in de kantine. Het sanitair is hier weer niet te doen. Verstopte toiletten, losse kranen, scheve lavabo’s, en alles in maanden niet gekuist. Enfin, we willen niet moeilijk doen. We zijn al blij dat we hier zijn. M met zijn knieën, P met zijn hamerteen en L met zijn achillespees...



06/04/07 25 km

Cerfontaine: daar zijn we vroeger nog geweest en daar moeten we vandaag naar toe. Pal naar het zuiden. Vanaf Castillon ( klinkt heel Spaans maar we zijn nog in Henegouwen) wordt het pad weer mooier. We zijn op de GR 125. We verbazen ons over de bijzonder uitgestrekte landerijen hier. Dat levert enkele mooie foto’s op. Enkel zand en lucht. Het wordt oprecht warm. Wat een geluk hebben we toch al gehad met het weer! In Cerfontaine steken we de stuwdam over. Alles lijkt uitgestorven. We zijn er helemaal alleen. We komen aan op camping La Besace. Officieel gaat de camping overmorgen open (Pasen). Er moet nog begonnen worden met de opkuis. Blijkbaar toch een probleem hier in de provincie... M en L doen nog wat inkopen. Ze kopen een frisdrank om toe te voegen aan ons drinkwater voor onderweg: dat smaakt lekkerder dan gewoon water. Weer een heel koude nacht. Weer zijn P en L jaloers op M die slaapt als een baby... Zij kunnen er alleen maar naar luisteren.

07/04/07 27 km

Vandaag gaat de tocht naar Olloy-sur-Viroin. Een variant van de GR 125 brengt ons naar Mariembourg. In een taverne kunnen we nog een dagschotel krijgen. Gewone aardappelen ( joepie! eens geen frieten!) met boontjes, worst en een slaatje. Het smaakt overheerlijk. De ober staat versteld over de manier waarop onze borden zijn afgelikt. Hij kan ze bij manier van spreken zo weer in de kast zetten. We trekken verder via Nismes naar Dourbes. Hier pikken we in op de GR 12, die later overgaat in de GR 654. Hier begint de echte pelgrimsroute. We zullen de GR 654 zo een 1500 km volgen tot diep in Frankrijk. Dank je wel stafkaartlezer M om ons na 200 km aanlooproute tot hier te brengen. Vandaag ervaren we voor het eerst enkele nijdige klimmetjes. Het landschap is veranderd. We zijn nu in de Ardennen. Voor het eerst in Wallonië komen we aan op een deftige camping. We zijn nu in Olloy. De uitbater herkent ons onmiddellijk als pelgrims. Wij zijn de eersten dit seizoen. Hij verkoopt ons graag een fles wijn voor de democratische prijs van €3 uit medelijden want er is geen kantine op de camping. Voor het eerst is het zwaar bewolkt en frisjes. Vanavond eten we oud brood met wat soep uit het pakje. Toch best gezellig in onze tentjes.

08/04/07 Pasen 15 km

Vandaag gaan we naar Oignies. Het was weer een bijzonder koude nacht met temperaturen van -5°. L en P worden om 4u weer spontaan wakker en kunnen weer luisteren naar het rustige geronk van M. De ijstent wordt weer opgeborgen en met verkleumde vingers kunnen we weer vertrekken. Het wordt een mooie tocht door het bos. Dicht bij Oignies zien we een dametje op haar paasbest die richting kerk stapt. Het is vandaag Pasen en als pelgrim willen we de mis bijwonen. Luid en vrolijk klokkengelui roept ons naar de kerk. Het is half elf. Drie pelgrims, vuile schoenen, modderige broek, gaan midden in de kerk zitten. Een zwarte parochiepriester probeert wat Afrikaanse sfeer in de kerkdienst te brengen. Hij legt ons enthousiast uit dat Pasen vooral “ un jour de joie “ is en is duidelijk van plan om daar aan mee te helpen. Hij zwaait heel kwistig met de kwispel en schept er duidelijk genoegen in dat hij de kerkgangers uitvoerig met wijwater kan besprenkelen. Hij stelt ons gerust door er bij te zeggen: “Ne craignez rien!” Bij de terugkeer naar het altaar merkt hij plots het parochiekoor op. Die zijn nog niet gezegend! Uitvoerig doopt hij de kwispel in het wijwatervat en nadert het zingende kerkkoor. De zangers zien hem naderen en trekken hun hoofd tussen hun schouders.Met veel verve besprenkelt hij de zangers. C’est un jour de joie, zegt hij nog een keer. Op het einde van de dienst bedankt hij alle aanwezigen maar in het bijzonder les pèlerins die speciaal naar zijn dienst zijn gekomen. In de pastorie krijgen we bovendien nog een stempel in onze Credencial.
Buiten staan Katrien, Luc en Tina ons op te wachten. Deze nacht kunnen wij genieten van hun gastvrijheid in hun huisje. Ze brengen er ons via een bospad naar toe. Het wordt een zeer gezellige avond met lekker eten en voorzien van de nodige dranken. Dank u wel voor de gastvrijheid.

09/04/07

Rustdag

L en M krijgen bezoek en P wordt door zijn broer naar Gent gebracht om even kleinkind Tuurke te bezoeken. Morgen heel vroeg wordt P dan teruggebracht. Morgen...dan stappen we Frankrijk binnen... Nog 2500 km.

De foto's van dit eerste deel kan je bekijken als je op onderstaande link klikt:

http://foto.zita.be/3912234135

Vertrek aan Sint-Jacobs te Gent

Op zaterdag 31 maart was het zover. Om half 12 vond een dienst plaats in de (redelijk gevulde) Sint-Jacobskerk, waarna Marc, Pier en Luc -vergezeld van een 15-tal wandelaars- de eerste etappe van hun tocht aflegden. Prachtig weer, ideaal om te starten. Langs de Schelde ging de tocht naar Makkegem, waar 's avonds gegeten werd in het gezelschap van heel wat vrienden en kennissen.

Wat nemen we mee? De inhoud van onze rugzak...

De inhoud van de rugzak verschilt van persoon tot persoon. De lijst die hier wordt weergegeven gaat over het strikte minimum.
We gaan uit van het principe: "Wat je thuis laat is meegenomen".
Als we minder dan 20 kg te dragen hebben zijn we al heel tevreden!

Dit is het teken dat we de komende maanden zullen volgen. De schelp verwijst naar de bronnen van bestaan en de levenschenkende krachten.

Op bedevaart gaan is een tocht ondernemen
Iedere tocht is een beeld van onze levensweg.
Het is : weggaan uit de plek waar we geworteld staan in onze aarde
en vastzitten aan alles wat ons dierbaar is :
ons huis, onze familie, de vrienden
de veiligheid en de geborgenheid,
om te gaan naar een plaats
waar we hopen heil en genade te ontvangen.
Op bedevaart gaan is vermoeid raken
en pijnlijke voeten krijgen;
de ontmoediging bevechten
en de bekoring bestrijden
om langs de weg te blijven zitten.
Het is ook de vreugde beleven,
dat iedere bocht in de weg
een ander landschap opent
en ons dichter bij onze bestemming brengt.
Het is de blijdschap ervaren van de aankomst
omdat men het gevoel heeft
er thuis te komen...

Overzichtskaart Gent - Santiago, Deelkaarten Gent - Vézelay, Vézelay - Saint-Jean-Pied-de-Port, Saint-Jean-Pied-de-Port - Santiago de Compostela

De etappes: klik op de afbeelding om te vergroten...(per week voorzien wij één rustdag)