Van Trépail naar Saint-Rémy-en-Bouzemont (16/4 - 21/4/07)
16-4-7 Naar Trépail 25km Gestapt: 382 km
We zijn nu volop in de Champagnestreek. Uitgestrekte wijngaarden met de wijnstokken netjes opgebonden naar het zuiden zien we overal. Speciale landbouwmachines op hele hoge wielen rijden tussen de wijnstokken en frezen heel omzichtig rond de wijnstokken. Het is zonnig en warm en er wordt hard gewerkt. In de dorpen die we doorlopen komen we voorbij verschillende champagnehuizen. Je kan er degusteren en kopen. Wij hebben helemaal geen zin om een fles mee te nemen. Zonder problemen via een gemakkelijk begaanbare weg komen we rond 3u aan te Trépail. Onze gids vermeldt twee gîtes dus dat zal wel geen probleem zijn denken we. Maar bij navraag blijkt dat er één gîte gesloten is en dat de andere enkel gasten aanvaardt die voor minstens één week blijven…Daar staan we dan met onze rugzakken! Twee mannen met een terreinwagen aanhoren ons probleem. Ze kennen een dame die af en toe pelgrims logeert maar die werkt nu in haar “vigne”…Ze proberen haar te bereiken via GSM maar er is geen signaal. Ze zeggen ons dat we even moeten wachten en dat ze zelf de dame in kwestie zullen opzoeken om haar het probleem uit te leggen. Even later komen ze terug: geen probleem. Wij moeten tot zeven uur wachten op de trappen voor het kerkportaal. De dame zal ons na haar werk daar komen halen. Het is mooi weer, dus eten we wat en wachten geduldig af. Om 19u komt er inderdaad een oude vriendelijke dame ons ophalen. We hoeven slechts de straat over te steken tot aan haar huis. Via een gammele trap brengt ze ons naar een zolderkamer: vier bedden met matras, een badkamer en een toilet, alles in jaren niet gepoetst. Maar wat zijn we dat mens dankbaar! Weer een onverwachte slaapplaats. Ze brengt ons koffie, zegt dat we rond kwart voor zeven morgen kunnen ontbijten. De bakker is open om half zeven en ze wil ons vers brood aanbieden. We gaan tamelijk vroeg slapen. M ronkt zich weer de nacht door. P en L mogen er naar luisteren.
17-4-7 Naar Châlons-en-Champagne 30km Gestapt: 412 km
Kwart voor zes was M uitgeslapen en laat door luid gegeeuw horen dat een nieuwe dag is aangebroken…We worden pas een uur later aan het ontbijt verwacht. Mevrouw wacht ons op in de keuken. Ze vertelt dat haar zus geen pelgrims meer aanvaardt in haar gîte. Te veel werk voor te weinig geld en daarbij: wie reist nu nog op deze manier? Toch alleen maar vagebonden zeker? Daarom neemt mevrouw Jacqueminet deze taak dan maar over. Ze vertelt honderduit over de vele pelgrims die ze al gelogeerd heeft. Ze vertelt ook met tranen in de ogen dat in haar dorp van ongeveer 400 zielen abnormaal veel mensen sterven aan kanker. Jonge en oude mensen. Zij is er zeker van dat het komt door de enorme hoeveelheden sproeistoffen die gebruikt worden in de vignes. Zo verloor ze haar echtgenoot, een kind en veel vrienden en vriendinnen. Ze wil hoegenaamd niet betaald worden voor ons logement. “C’est ma façon de participer” zegt ze. We noteren alvast haar naam en adres en zullen haar zeker een kaartje sturen vanuit Santiago. We nemen hartelijk afscheid en volgen de hele dag het Canal latéral de la Marne tot Châlons-en-Champagne. Een typische “avanceerbaan”. ( aveceerboane volgens M). We wandelen door het stadscentrum en twee vrouwelijke politieagenten escorteren ons naar het bureau de tourisme. Onderweg worden we aangegaapt als waren we marsmannetjes. We krijgen onze stempel. Het is nog zeker vier km naar de camping. We zijn blij dat we ons tentje nog eens kunnen opzetten. Dat is toch iets apart. Later op de avond ontmoeten we Wim, een pelgrim uit Nederland. Deze nacht geen last van gesnurk. Elk ligt gezellig in zijn eigen tentje.
18-4-7 Naar La Chaussée-sur-Marne 18 km Afgelegd: 430 km
Vandaag is het een korte etappe volledig langs hetzelfde kanaal van gisteren. Dus weer een “aveceerboane”. Onderweg steekt Wim ons voorbij. “Nu is het jullie beurt om naar mijn rugzak te kijken!” zegt hij nog. Lang moeten we niet kijken want hij stapt zeer snel en verdwijnt algauw uit het zicht. We komen rond de middag in La-Chaussée-sur-Marne. We logeren in het hotel du Midi op een hele mooie kamer met drie tweepersoonsbedden. Een mooie badkamer staat ter onzer beschikking. Weer een nieuwe variatie van verblijfplaats! Het hotel dat zowel bar-restaurant is biedt alles wat een pelgrim kan verlangen. Een goed bed, een warme douche en lekker eten. En meer moet dat niet zijn. Eigenlijk hebben wij nu een halve rustdag. Tijd om te kuieren in het dorp, wat te lezen en te schrijven én om knopen definitief door te hakken. Crisisberaad: Wat doen we nu aan onze zware rugzak? Tent houden of meegeven bij komende bezoek? Voor- en nadelen worden nog eens nauwkeurig doorgenomen. Maar het verdict is duidelijk: we willen samen toekomen en zoveel mogelijk de knieën van M ontlasten. P en L stellen één voorwaarde aan M. Zij zullen mee bepalen wat nog in de rugzak van M verder wordt meegenomen. Alle overbodige ballast moet eruit. M geeft aarzelend zijn toestemming en de kous is af. Plechtig wordt de uitgeprinte lijst met campings verscheurd en weggegooid. Nog twee dagen mogen we genieten van onze zware rugzak!
19-4-7 Naar Vitry-Le-François 24 km Afgelegd: 454 km
Het lijkt wel of we dit weer besteld hebben. Zonnig, niet te warm, aangenaam briesje en bovendien een zeer aangenaam wandelpad. Eindeloze velden met koolzaad in fel geel. Hier kan je nog wonen zonder het huis van je dichtste buur te zien. Het lijkt wel een onbewoonde streek met hier en daar een gehuchtje of klein dorp. We passeren Saint-Amand-sur-Fion, volgens onze topogids “un des plus beaux villages de France”. Inderdaad, hele mooie huizen met houten vakwerk. We stappen heel vlot en komen in de vroege namiddag aan de camping municipal. Dicht! Dus maar verder stappen naar het bureau de tourisme. Onderweg komen we voorbij de kerk van Vitry. Een zeldzaamheid! De deur staat open. Dus lopen we gauw eventjes binnen. Achteraan de kerk tegen de muur ontdekt L een affiche van een man die een reis voor zieken organiseert naar Compostela. Wie interesse heeft moet maar bellen. P belt met de GSM naar de man en legt uit dat er aan de kerk drie gestrande pelgrims staan en of hij daar een oplossing voor heeft. “ Restez où vous êtes, je viens tout de suite!” was zijn antwoord. Inderdaad, een weinig later komt de man ons halen en brengt ons naar een klooster van Poolse nonnen. De zusters zijn in de kapel voor de aanbidding van het sacrament. De man duwt ons naar binnen en zegt dat we na de plechtigheid wel zullen geholpen worden. Na de dienst brengen de nonnen ons naar een heus appartement. Keukentje, bed, badkamer en alles kraaknet. Vlug brengen ze nog twee matrassen, lakens en dekens. Ze overhandigen de sleutel en zeggen dat we hem morgen maar in de brievenbus moeten gooien. . En weg zijn ze. Er zijn nog twee Nederlandse pelgrims, een koppel die op dezelfde dag als wij vertrokken in de buurt van Nijmegen en hopen om drie weken vroeger dan ons toe te komen. Ze dragen alle twee een licht rugzakje en vragen zich af wat wij eigenlijk allemaal meesleuren. We maken onze bedjes klaar en gaan de stad in voor inkopen. Drie grote dozen Choucroute met een flesje wijn erbij. Het smaakt overheerlijk. Le congrégation des soeurs de Jésus Miséricordieux blijven we eeuwig dankbaar. Morgen de laatste dag dat we ten volle kunnen genieten van onze zware rugzak…
20-4-7 naar Saint-Rémy-en-Bouzemont afgelegd: 474 km
Vandaag een korte tocht van ongeveer 20 km. De twee Nederlanders rennen ons voorbij. Nog gauw eens een gesprekje en weg zijn ze. Mevrouw stapt gewoonlijk aan meer dan 7 km per uur en dat is ze duidelijk aan te zien. Wij vragen ons af of je zo niet alles voorbij loopt. We brengen een bezoek aan het kerkhof van Vitry. Kleine bescheiden kruisjes maar ook protsige grafmonumenten, de ene al groter dan de andere. Maar toch, in de dood is iedereen gelijk. We komen rond 1u aan de gîte. Een rondborstige dame staat ons op te wachten. Ze houdt haar eerste kleinkind in de armen en heeft duidelijk alleen maar oog voor het kind. Een andere dame toont ons de kamers. We bevinden ons een typisch oud huis met een eikenhouten geraamte. Grote geriefelijke kamers. Vandaag komt er bezoek. In afwachting maakt ieder van ons de rugzak leeg en bekijkt al eens wat we zullen achterlaten. P houdt nog vuurtje en kookketeltje voor in noodgevallen. P en L zullen met argusogen volgen wat M nog gaat meenemen…We krijgen van de dame een pichet wijn en spreken onze eigen voorraad kaas en brood aan. In de zon is het 38°! Rond vier uur komt het bezoek aan. Er wordt honderduit gepraat. Blijkbaar ging de tijd voor de thuisblijvers trager voorbij dan voor ons. Voor ons lijkt het wel alsof we pas gisteren vertrokken. We krijgen een heerlijk avondmaal. Bij ons aan tafel zit Pierre, een man uit Parijs die hier komt vissen op snoek. Hij vertelt dat de populatie van snoek er fel is op achteruit gegaan door de grote hoeveelheden aalscholvers die hier naar hartelust de jonge snoeken komen vangen. Het wordt een gezellige avond met du vin, du pain et du Boursin.
21-4-7 Van Villeret naar Saint-Rémy-en-Bouzemont Afgelegd:498km
Het is stipt 7.30u als de ‘pelgrimmers’ zich met het bezoek aanbieden voor het ontbijt. Het is onmiddellijk duidelijk wat het gezegde ‘la douce France’ betekent. De bewoners bewegen zich zonder de minste haast door het huis. Hier kunnen wij allen nog een lesje uit leren. De ontbijttafel is bedekt met heerlijk Frans brood, croissants en een zelf gebakken brood. Neem daarbij nog de verschillende soorten zelfgemaakte confituur en een heerlijke pot koffie en we voelden dat we er weer tegenaan konden. Een uurtje later vertrokken M, P en L samen met E en G in de wagen naar Villeret. Vandaag zouden we eens in de tegenovergestelde richting wandelen om het bezoek niet op te zadelen met een onnodige valiezenkoers. In Villeret aangekomen keerde G met de wagen terug om de dag met de rest van de vrouwen door te brengen aan een meer in de omgeving. Ondertussen kwamen M, P en L alsook de gelegenheidswandelaar E bij het kerkje van Lentilles aan. Dit kerkje kreeg de naam:”Eglise St-Jacques et St-Philippe de Lentilles”. Eens binnen in de kerk konden we via een automatische audioapparatuur de hele geschiedenis en commentaar over deze en andere kerkjes in de omgeving beluisteren. Na het bewonderen van dit pareltje uit de XVIe eeuw en het nemen van foto’s trokken we terug verder. Weerom trokken we langs uitgestrekte vlakten en velden met koolzaad. Tijdens onze middagpauze die we op enkele zware landbouwwerktuigen en volop in de velden namen, kregen we het bezoek van iemand uit de omgeving die tuffend met zijn 2-pk wagentje gevolgd door een stofwolk een babbeltje kwam maken. Toen hij van P vernam dat ze op weg waren naar Compostela liet hij vriendelijk verstaan dat deze met kiezels bezaaide landweg inderdaad naar Compostela leidde maar dat het nog ruim 2000 km was. Even later vervolgden we onze weg en kwamen zo voorbij het kerkje van Bailly-le-Franc en de “Eglise Saint-Nicolas” van Outines. Stuk voor stuk eeuwen oude pareltjes gemaakt uit wit pleisterwerk met daartussen de steeds weerkerende stevige eiken balken die het geheel overeind houden. Het werd ondertussen steeds later op de dag en we naderden stilaan het einde van onze 24 km lange en droge tocht. De ganse dag hadden we gewandeld zonder ook maar één drankgelegenheid tegen te komen. Geen wonder dus dat we de eerste die we tegen kwamen binnen gingen. Ook al bevond die zich op amper twee huizen van onze eindbestemming. Even later kwamen de dames binnen en snel werden de belevenissen van de dag uitgewisseld. Daarna begaf iedereen zich naar zijn kamer voor een verkwikkende douche om later op de avond nog eens gezellig het avondmaal te nemen in gezelschap van Pierre de Parijse visser die we enkele uren daarvoor de binnenkoer hadden zien oprijden met 4 uit de kluiten gewassen snoeken uit het meer. Aan tafel werd nog rustig nagepraat over de tocht en de belevenissen van de dag, doch met het wrange gevoel dat het bezoek de volgende morgen terug naar huis moest en de drie pelgrimmers hun weg verder moesten zetten richting Compostela met nog ruim 2000 km voor de boeg zoals de vriendelijke 2-pk bestuurder uit de streek gezegd had.
Voor de foto's, klik op volgende link: http://foto.zita.be/0969144228
We zijn nu volop in de Champagnestreek. Uitgestrekte wijngaarden met de wijnstokken netjes opgebonden naar het zuiden zien we overal. Speciale landbouwmachines op hele hoge wielen rijden tussen de wijnstokken en frezen heel omzichtig rond de wijnstokken. Het is zonnig en warm en er wordt hard gewerkt. In de dorpen die we doorlopen komen we voorbij verschillende champagnehuizen. Je kan er degusteren en kopen. Wij hebben helemaal geen zin om een fles mee te nemen. Zonder problemen via een gemakkelijk begaanbare weg komen we rond 3u aan te Trépail. Onze gids vermeldt twee gîtes dus dat zal wel geen probleem zijn denken we. Maar bij navraag blijkt dat er één gîte gesloten is en dat de andere enkel gasten aanvaardt die voor minstens één week blijven…Daar staan we dan met onze rugzakken! Twee mannen met een terreinwagen aanhoren ons probleem. Ze kennen een dame die af en toe pelgrims logeert maar die werkt nu in haar “vigne”…Ze proberen haar te bereiken via GSM maar er is geen signaal. Ze zeggen ons dat we even moeten wachten en dat ze zelf de dame in kwestie zullen opzoeken om haar het probleem uit te leggen. Even later komen ze terug: geen probleem. Wij moeten tot zeven uur wachten op de trappen voor het kerkportaal. De dame zal ons na haar werk daar komen halen. Het is mooi weer, dus eten we wat en wachten geduldig af. Om 19u komt er inderdaad een oude vriendelijke dame ons ophalen. We hoeven slechts de straat over te steken tot aan haar huis. Via een gammele trap brengt ze ons naar een zolderkamer: vier bedden met matras, een badkamer en een toilet, alles in jaren niet gepoetst. Maar wat zijn we dat mens dankbaar! Weer een onverwachte slaapplaats. Ze brengt ons koffie, zegt dat we rond kwart voor zeven morgen kunnen ontbijten. De bakker is open om half zeven en ze wil ons vers brood aanbieden. We gaan tamelijk vroeg slapen. M ronkt zich weer de nacht door. P en L mogen er naar luisteren.
17-4-7 Naar Châlons-en-Champagne 30km Gestapt: 412 km
Kwart voor zes was M uitgeslapen en laat door luid gegeeuw horen dat een nieuwe dag is aangebroken…We worden pas een uur later aan het ontbijt verwacht. Mevrouw wacht ons op in de keuken. Ze vertelt dat haar zus geen pelgrims meer aanvaardt in haar gîte. Te veel werk voor te weinig geld en daarbij: wie reist nu nog op deze manier? Toch alleen maar vagebonden zeker? Daarom neemt mevrouw Jacqueminet deze taak dan maar over. Ze vertelt honderduit over de vele pelgrims die ze al gelogeerd heeft. Ze vertelt ook met tranen in de ogen dat in haar dorp van ongeveer 400 zielen abnormaal veel mensen sterven aan kanker. Jonge en oude mensen. Zij is er zeker van dat het komt door de enorme hoeveelheden sproeistoffen die gebruikt worden in de vignes. Zo verloor ze haar echtgenoot, een kind en veel vrienden en vriendinnen. Ze wil hoegenaamd niet betaald worden voor ons logement. “C’est ma façon de participer” zegt ze. We noteren alvast haar naam en adres en zullen haar zeker een kaartje sturen vanuit Santiago. We nemen hartelijk afscheid en volgen de hele dag het Canal latéral de la Marne tot Châlons-en-Champagne. Een typische “avanceerbaan”. ( aveceerboane volgens M). We wandelen door het stadscentrum en twee vrouwelijke politieagenten escorteren ons naar het bureau de tourisme. Onderweg worden we aangegaapt als waren we marsmannetjes. We krijgen onze stempel. Het is nog zeker vier km naar de camping. We zijn blij dat we ons tentje nog eens kunnen opzetten. Dat is toch iets apart. Later op de avond ontmoeten we Wim, een pelgrim uit Nederland. Deze nacht geen last van gesnurk. Elk ligt gezellig in zijn eigen tentje.
18-4-7 Naar La Chaussée-sur-Marne 18 km Afgelegd: 430 km
Vandaag is het een korte etappe volledig langs hetzelfde kanaal van gisteren. Dus weer een “aveceerboane”. Onderweg steekt Wim ons voorbij. “Nu is het jullie beurt om naar mijn rugzak te kijken!” zegt hij nog. Lang moeten we niet kijken want hij stapt zeer snel en verdwijnt algauw uit het zicht. We komen rond de middag in La-Chaussée-sur-Marne. We logeren in het hotel du Midi op een hele mooie kamer met drie tweepersoonsbedden. Een mooie badkamer staat ter onzer beschikking. Weer een nieuwe variatie van verblijfplaats! Het hotel dat zowel bar-restaurant is biedt alles wat een pelgrim kan verlangen. Een goed bed, een warme douche en lekker eten. En meer moet dat niet zijn. Eigenlijk hebben wij nu een halve rustdag. Tijd om te kuieren in het dorp, wat te lezen en te schrijven én om knopen definitief door te hakken. Crisisberaad: Wat doen we nu aan onze zware rugzak? Tent houden of meegeven bij komende bezoek? Voor- en nadelen worden nog eens nauwkeurig doorgenomen. Maar het verdict is duidelijk: we willen samen toekomen en zoveel mogelijk de knieën van M ontlasten. P en L stellen één voorwaarde aan M. Zij zullen mee bepalen wat nog in de rugzak van M verder wordt meegenomen. Alle overbodige ballast moet eruit. M geeft aarzelend zijn toestemming en de kous is af. Plechtig wordt de uitgeprinte lijst met campings verscheurd en weggegooid. Nog twee dagen mogen we genieten van onze zware rugzak!
19-4-7 Naar Vitry-Le-François 24 km Afgelegd: 454 km
Het lijkt wel of we dit weer besteld hebben. Zonnig, niet te warm, aangenaam briesje en bovendien een zeer aangenaam wandelpad. Eindeloze velden met koolzaad in fel geel. Hier kan je nog wonen zonder het huis van je dichtste buur te zien. Het lijkt wel een onbewoonde streek met hier en daar een gehuchtje of klein dorp. We passeren Saint-Amand-sur-Fion, volgens onze topogids “un des plus beaux villages de France”. Inderdaad, hele mooie huizen met houten vakwerk. We stappen heel vlot en komen in de vroege namiddag aan de camping municipal. Dicht! Dus maar verder stappen naar het bureau de tourisme. Onderweg komen we voorbij de kerk van Vitry. Een zeldzaamheid! De deur staat open. Dus lopen we gauw eventjes binnen. Achteraan de kerk tegen de muur ontdekt L een affiche van een man die een reis voor zieken organiseert naar Compostela. Wie interesse heeft moet maar bellen. P belt met de GSM naar de man en legt uit dat er aan de kerk drie gestrande pelgrims staan en of hij daar een oplossing voor heeft. “ Restez où vous êtes, je viens tout de suite!” was zijn antwoord. Inderdaad, een weinig later komt de man ons halen en brengt ons naar een klooster van Poolse nonnen. De zusters zijn in de kapel voor de aanbidding van het sacrament. De man duwt ons naar binnen en zegt dat we na de plechtigheid wel zullen geholpen worden. Na de dienst brengen de nonnen ons naar een heus appartement. Keukentje, bed, badkamer en alles kraaknet. Vlug brengen ze nog twee matrassen, lakens en dekens. Ze overhandigen de sleutel en zeggen dat we hem morgen maar in de brievenbus moeten gooien. . En weg zijn ze. Er zijn nog twee Nederlandse pelgrims, een koppel die op dezelfde dag als wij vertrokken in de buurt van Nijmegen en hopen om drie weken vroeger dan ons toe te komen. Ze dragen alle twee een licht rugzakje en vragen zich af wat wij eigenlijk allemaal meesleuren. We maken onze bedjes klaar en gaan de stad in voor inkopen. Drie grote dozen Choucroute met een flesje wijn erbij. Het smaakt overheerlijk. Le congrégation des soeurs de Jésus Miséricordieux blijven we eeuwig dankbaar. Morgen de laatste dag dat we ten volle kunnen genieten van onze zware rugzak…
20-4-7 naar Saint-Rémy-en-Bouzemont afgelegd: 474 km
Vandaag een korte tocht van ongeveer 20 km. De twee Nederlanders rennen ons voorbij. Nog gauw eens een gesprekje en weg zijn ze. Mevrouw stapt gewoonlijk aan meer dan 7 km per uur en dat is ze duidelijk aan te zien. Wij vragen ons af of je zo niet alles voorbij loopt. We brengen een bezoek aan het kerkhof van Vitry. Kleine bescheiden kruisjes maar ook protsige grafmonumenten, de ene al groter dan de andere. Maar toch, in de dood is iedereen gelijk. We komen rond 1u aan de gîte. Een rondborstige dame staat ons op te wachten. Ze houdt haar eerste kleinkind in de armen en heeft duidelijk alleen maar oog voor het kind. Een andere dame toont ons de kamers. We bevinden ons een typisch oud huis met een eikenhouten geraamte. Grote geriefelijke kamers. Vandaag komt er bezoek. In afwachting maakt ieder van ons de rugzak leeg en bekijkt al eens wat we zullen achterlaten. P houdt nog vuurtje en kookketeltje voor in noodgevallen. P en L zullen met argusogen volgen wat M nog gaat meenemen…We krijgen van de dame een pichet wijn en spreken onze eigen voorraad kaas en brood aan. In de zon is het 38°! Rond vier uur komt het bezoek aan. Er wordt honderduit gepraat. Blijkbaar ging de tijd voor de thuisblijvers trager voorbij dan voor ons. Voor ons lijkt het wel alsof we pas gisteren vertrokken. We krijgen een heerlijk avondmaal. Bij ons aan tafel zit Pierre, een man uit Parijs die hier komt vissen op snoek. Hij vertelt dat de populatie van snoek er fel is op achteruit gegaan door de grote hoeveelheden aalscholvers die hier naar hartelust de jonge snoeken komen vangen. Het wordt een gezellige avond met du vin, du pain et du Boursin.
21-4-7 Van Villeret naar Saint-Rémy-en-Bouzemont Afgelegd:498km
Het is stipt 7.30u als de ‘pelgrimmers’ zich met het bezoek aanbieden voor het ontbijt. Het is onmiddellijk duidelijk wat het gezegde ‘la douce France’ betekent. De bewoners bewegen zich zonder de minste haast door het huis. Hier kunnen wij allen nog een lesje uit leren. De ontbijttafel is bedekt met heerlijk Frans brood, croissants en een zelf gebakken brood. Neem daarbij nog de verschillende soorten zelfgemaakte confituur en een heerlijke pot koffie en we voelden dat we er weer tegenaan konden. Een uurtje later vertrokken M, P en L samen met E en G in de wagen naar Villeret. Vandaag zouden we eens in de tegenovergestelde richting wandelen om het bezoek niet op te zadelen met een onnodige valiezenkoers. In Villeret aangekomen keerde G met de wagen terug om de dag met de rest van de vrouwen door te brengen aan een meer in de omgeving. Ondertussen kwamen M, P en L alsook de gelegenheidswandelaar E bij het kerkje van Lentilles aan. Dit kerkje kreeg de naam:”Eglise St-Jacques et St-Philippe de Lentilles”. Eens binnen in de kerk konden we via een automatische audioapparatuur de hele geschiedenis en commentaar over deze en andere kerkjes in de omgeving beluisteren. Na het bewonderen van dit pareltje uit de XVIe eeuw en het nemen van foto’s trokken we terug verder. Weerom trokken we langs uitgestrekte vlakten en velden met koolzaad. Tijdens onze middagpauze die we op enkele zware landbouwwerktuigen en volop in de velden namen, kregen we het bezoek van iemand uit de omgeving die tuffend met zijn 2-pk wagentje gevolgd door een stofwolk een babbeltje kwam maken. Toen hij van P vernam dat ze op weg waren naar Compostela liet hij vriendelijk verstaan dat deze met kiezels bezaaide landweg inderdaad naar Compostela leidde maar dat het nog ruim 2000 km was. Even later vervolgden we onze weg en kwamen zo voorbij het kerkje van Bailly-le-Franc en de “Eglise Saint-Nicolas” van Outines. Stuk voor stuk eeuwen oude pareltjes gemaakt uit wit pleisterwerk met daartussen de steeds weerkerende stevige eiken balken die het geheel overeind houden. Het werd ondertussen steeds later op de dag en we naderden stilaan het einde van onze 24 km lange en droge tocht. De ganse dag hadden we gewandeld zonder ook maar één drankgelegenheid tegen te komen. Geen wonder dus dat we de eerste die we tegen kwamen binnen gingen. Ook al bevond die zich op amper twee huizen van onze eindbestemming. Even later kwamen de dames binnen en snel werden de belevenissen van de dag uitgewisseld. Daarna begaf iedereen zich naar zijn kamer voor een verkwikkende douche om later op de avond nog eens gezellig het avondmaal te nemen in gezelschap van Pierre de Parijse visser die we enkele uren daarvoor de binnenkoer hadden zien oprijden met 4 uit de kluiten gewassen snoeken uit het meer. Aan tafel werd nog rustig nagepraat over de tocht en de belevenissen van de dag, doch met het wrange gevoel dat het bezoek de volgende morgen terug naar huis moest en de drie pelgrimmers hun weg verder moesten zetten richting Compostela met nog ruim 2000 km voor de boeg zoals de vriendelijke 2-pk bestuurder uit de streek gezegd had.
Voor de foto's, klik op volgende link: http://foto.zita.be/0969144228
