Van St Amand-Montrond naar Bénévent-l’Abbaye (6-5 tot 13-5-07)
6-5-7 Naar St Amand-Montrond. 15 km totaal 868 km
Het lijkt ons beter af en toe een halve rustdag te nemen ipv een hele. Daarom vandaag een korte etappe. Het weer is zeer mistig en koud, Belgisch november weer. Een groot verschil met vorige week, maar we klagen niet, voorlopig blijven we droog. Het landschap is ook Vlaams. We wandelen precies in de Vlaamse Ardennen. Een groot contrast met de eindeloze velden, akkers en wijngaarden van de Champagnestreek. Dankzij het plannetje van Mme Mativon vinden we vlot het kloosterhuis. We krijgen een bescheiden slaapplaats en moeten onze slaapzak gebruiken. Er is ruimte voor wel 10 personen maar we zijn de enige gasten. P gaat een slaatje eten in een brasserie en L warmt soep met brood. Tijd zat om nog wat te flaneren in de lege straten van St Amand. Blijkbaar zit iedereen aan de tv gekluisterd om de evolutie van de verkiezingen op de voet te volgen. ’s Avonds eten we, ook net als in Gent en even lekker, in een Turks restaurant. We slapen vroeg want morgen gaan we ver(der) stappen...
7-5-7 Naar le Châtelet. 31 km totaal 899 km
Om 7u 15 zijn we al ‘en route’. We steken de Cher over en volgen een aangenaam pad. Via GR is deze etappe 37 km lang, maar hier en daar korten we de weg in. Sinds Vézelay zien we naast GR tekens ook gele pijlen die meer de historische route volgen. Deze route is beduidend korter, maar volgt in grote lijnen de GR-route. En wat doen wij? Juist! Vandaag is het zwaar bewolkt en regenachtig. Rond 14u zijn we al in le Châtelet. Een bereidwillige dame kan ons le Pont Bayard aanraden. Een bescheiden hotelletje voor bescheiden pelgrims. Bij het drinken van een glas zien we de gele gids ”voie de Vézelay” liggen. L vergelijkt die route met de GR-route. De gele historische weg blijkt 10 stapdagen ofte 250 km korter te zijn dan het traject van ‘onze’ GR 654!!! De gids bestaat uit losse blaadjes en kaarten. Makkelijk, je hoeft niet steeds de complete gids uit te halen, maar enkel dat blaadje dat je deze dag nodig hebt. Zo gaat deze route dwars door Limoges, de GR met een grote bocht errond. Dat maakt een verschil van tientallen km.
’s Avonds krijgen we nog een voedzame, smakelijke pastamaaltijd en kruipen vroeg onder de wol.
8-5-7 Naar Chateaumeillant. 17 km totaal 916 km
Bij het ontbijt ontmoeten we een pelgrim per fiets. We zagen zijn fiets: een oude Peugeotfiets met klassiek koersstuur en gewone banden. We beginnen het gesprek in het Frans, maar het is (alweer) een Nederlander. Hij vertrok op 1 mei uit Leiden en maakt etappes van 125 km. Hij is lovend over België. Vooral Vlaams en Waals Brabant en de Ardennen bekoren hem. Hij klaagt wat over de felle tegenwind en de zwaar bewolkte lucht. Hij gaat niet door tot Compostella maar stopt ergens in de Pyreneeën. De hotellier houdt een ‘livre d’or’ bij met alle namen van de pelgrims die bij hem logeren met hun motivatie. Van elke pelgrim neemt hij een foto. Zijn hotel ‘le Pont Bayard’ is dan ook een aanrader voor elke pelgrim. Goed en goedkoop.
Via de GR komen we, na een rondje ‘le Châtelet’ in een klein gehucht: Preugne. Door een raam zien we een pottenbakker aan het werk aan de draaitafel. Hij wenkt ons binnen en biedt zijn arm aan wegens té vuile handen. Hij heeft de tijd, is stressloos, en geeft volop uitleg over zijn beroep. Als hij merkt dat Frans niet onze moedertaal is schakelt hij over op Tarzan-Frans, waarbij hij met beeldende handen zijn woorden ondersteunt. Om de motieven op potten en pannen te verduidelijken gebruikt hij klanknabootsingen. ‘Le Berry’ ( dep. Cher et Indre) is gekend voor zijn pottenbakkers. Ze hebben het geleerd van de Schotten tijdens de 100-jarige oorlog. Wat zou Mme le professeur daarvan zeggen? Hij toont verschillende motieven van dieren zoals eenden, uilen, vissen en... hanen. “Het symbool van Frankrijk en het enige dier dat victorie kraait terwijl het met zijn poten in de stront staat”, lacht hij. Vandaag is het een feestdag, 8 mei, la fin de la guerre 40-45, tac, tac, tac, verduidelijkt hij nog.
We nemen afscheid en wat verder begint het te regenen! Na meer dan 900 km! Gelukkig is het niet ver en zijn we rond de middag op een camping met chalets en zelfs logement voor groepen. We zijn de enigen die er gebruik van maken. In het dorp is het doods en verlaten. P maakt zich ernstig zorgen, de naden van beide schoenen komen los. Bernadetje! ...Ze moeten het zeker nog uithouden tot het volgende bezoek op 16 mei. We proberen dan maar in een miezerige regen onze was te drogen. Humeurig en sip kauwen we in de keuken op de laatste sneetjes brood met smeerkaas.
Er komt nog een koppel Nederlanders binnen. Meneer en mevrouw (niet echtgenote maar schoonzus) liepen al eerder naar Santiago via le Puy en willen nu opnieuw het pelgrimsgevoel ervaren langs de ‘voie de Vézelay’. Zouden wij dat van onze vrouwen mogen? Ik denk het niet!
Die nacht dromen we van kapotte schoenen, schoonzussen, regen en was die niet wil drogen.
9-5-7 Naar La Châtre 23 km totaal 939 km
7u: Na het verorberen van de allerlaatste broodresten gaan we in Chateaumeillant op zoek naar een boulangerie. Een man bekijkt meewarig onze rugzakken: “jullie liever dan ik”, zegt hij. Een fijne miezerige motregen verplicht ons regenbroek en poncho aan te trekken. Gelukkig kunnen we vandaag ‘voie de Vézelay’ volgen, da’s toch 8 km korter. Langs mooie veldwegen komen we aan het kerkje van Néret. Nadat onze aanvankelijk blinde ogen zich aangepast hebben genieten we van de sfeervolle stille ruimte. Regenweer doet ons vlug stappen en om half twee staan we, warempel in de zon, al aan het klooster. Ja, ze hebben een abri de nuit, maar er hebben al 2 mensen gereserveerd. Er is wel plaats voor 4 maar als bij de reservés een vrouw is mogen wij er niet meer bij! De schoonzus!... Ons besluit is vlug genomen. Het enige dat we nog willen is een stempel en de kortste weg naar de jeugdherberg. Opgelucht toont de man ons de weg. Een schattige juf ontvangt ons zeer hartelijk. 11 EUR p.p. voor douche, gesteven lakens, allé, alle comfort. Liefje, liefje wat wil je nog meer?
George Sand, de beroemde schrijfster is zowat het visitekaartje van La Châtre. In haar interessant museum is zowaar ook een vogelverzameling te zien. Fletse, zielige, stoffige, afgeleefde, soms staart- of pootloze beestjes zijn de prooi van het museumkevertje geworden. Bij het lezen van de folder wordt het duidelijk. De verzameling ontstond door expedities in de 18de en 19de eeuw. De jongste exemplaren zijn dus minstens 100 jaar oud en dat zie je!
In een café ontmoeten we weer zwager en schoonzus. De knieën van schoonzus zijn het ook aan het begeven. Het zijn echt twee sympathieke mensen en we hebben een aangenaam gesprek. ’s Avonds warmen we in de keuken choucroute. Heerlijk met een glaasje wijn en brood.
10-5-7 Naar Cluis 30 km totaal 969 km
Bij mooi helder weer stappen we een combinatie van GR en gele pijlen van de voie de Vézelay. Via sms vernemen we dat het in Gent regent en koud is. De ijsheiligen doen er hun best! Weer ontmoeten we de sympathieke Nederlanders. Vandaag stappen we 10 km verder dan zij, dus is de kans klein dat we ze nog zullen tegenkomen. Jammer! Vlot gestapt als we in Cluis in een echte refuge voor pelgrims aankomen. Onze credencial wordt grondig gecontroleerd want enkel pelgrims mogen hier binnen. Misprijzend bekijkt hij onze topogids van de GR 654: “da’s een gids voor wandelaars, niet voor pelgrims”. Als lid van de franse Genootschap verkoopt hij trouwens de gele gids, die de historische route beschrijft én korter is. We kopen dus maar een gids en zullen vanaf nu de gele pijlen volgen. De refuge is prachtig! Een volledig nieuw ingericht huisje met alle comfort. En dat voor slechts 7 EUR pp. Volgens de gastheer komt er nog een pelgrim. Wij zijn in blijde verwachting. Maar er komt niemand opdagen.
P leest zijn boek uit, schrijft voorin een nota (en e-mailadres) voor een volgende pelgrim en laat het daar achter. Wie zal er op reageren?
11-5-7 Naar Eguzon 27 km totaal 996 km
Vandaag voor het eerst gewerkt met de losbladige gids van ‘voie de Vézelay’. Makkelijk! Enkel kaartje en beschrijving van de etappe en weg zijn we. Net op tijd gekocht want de uitpijling is zwakjes. Even buiten Cluis passeren we een 42 m hoog viaduct gewaardeerd door bengi- jumpers.
Rond de middag komen we in Gargilesse, een juweeltje van een dorp, bewoond door vele kunstenaars. Hier woonde trouwens ook George Sand. Frederik Chopin zocht hier zijn vriendin op en dat kunnen we best begrijpen. Het is hier prachtig! De crypte van de kerk heeft goed bewaarde muurschilderingen uit de XIIde tot de XVde eeuw. We eten een lekkere pizza in hotel-restaurant “les artistes”. Aan de muur, hoe kan het anders, portretten van de alom aanwezige George Sand.
Nog 11 km naar Eguzon, maar we nemen de tijd. In Cuzion begint de afdaling naar de Creuze en maken we dankbaar gebruik van stokken. Dit gebied doet denken aan de Ardennen en dat voelen we, de laatste 5 km zijn ronduit lastig! De chambre d’ hôte bij Mme Rouet is weer eens fantastisch, een compleet ingericht huis voor ons tweeën. We zijn net terug van boodschappen doen als het begint te regenen. So what? We zijn binnen. Het liedje van Lou Reed “just a perfect day ..” zit in ons hoofd.
12-5-7 La Souterraine 34 km totaal 1030 ! km
Het weer is droog, winderig en zonnig en we zien prachtige zichten van de Sidelle, zijrivier van de Creuze. We ontmoeten 2 Zwitsers die we eerder al in le Châtelet zagen. Ze zijn ongeveer 70 jaar en stappen tot Limoges. Het parcours is zo goed beschreven dat we besluiten de kaarten bij ons bezoek in Limoges achter te laten. Ook papier weegt en we kunnen elke gram teveel missen als kiespijn. Bovendien geeft de nieuwe gids een schat aan informatie over overnachtingsmogelijkheden. We verblijven in een schitterend oud huis met eiken trappen en enorme kamers dat gerund wordt door een Engels echtpaar. Tijdens het eten in een restaurant herkennen we zo de andere pelgrims. Bruingebrand, verfrommelde broek, t-shirt en teva sandalen, je haalt ze er zo uit! Pier en Luc vallen op door hun crocs! Het ene koppel pelgrims zijn Nederlanders, de anderen spreken iets onduidelijks. Scandinavisch?... Later blijken het ook Nederlanders te zijn uit Maastricht!
13-5-7 Naar Bénévent-l’Abbaye 21 km totaal 1051 km
Vanaf hier zijn we niet meer alleen. Bij het ontbijt met z’n zessen hebben we allen hetzelfde doel: Santiago. Het wordt een gezellige babbel met terugblikken op tocht en ontmoetingen. De mevrouw die gemiddeld 7punt 3 loopt per uur werd door de anderen ook voorbij gesjeesd! Johan, de kok- doctor in geschiedenis was ook een tijdje de kompaan van het koppel uit Maastricht. Onderweg zien we voor het eerst een grote groene smaragdhagedis. We komen vlotjes in Bénévent l’Abbaye. Na een grondige controle van onze credencial geeft docteur Conquet de sleutel van de refuge. Er zijn té veel nep-pelgrims op weg die een goedkope slaapplaats zoeken, maar de auto om de hoek parkeren. 6 EUR is inderdaad goedkoop! We krijgen onze stempel en hij schrijft er bij dat we echte pelgrims zijn, dit ter informatie voor volgende gastheren van refuges. Hij waarschuwt voor de vele adders in de streek. De beet is niet dodelijk maar je kan er weken ziek van zijn. “Vermijd dus het lopen in hoog gras” geeft hij als raad mee. We nemen intrek in een schooltje waar enkele matrassen liggen, douche, en 2 toiletten zijn. Na een uurtje zijn we weer met z’n zessen. We begingen de stommiteit deze morgen geen brood te kopen. Er rest ons enkel wat toastjes en sneetjes “pain de mie”. Dit lijkt eerder kauwgom dan brood! Samen met Nederland gaan we een pint drinken en ontmoeten nog 4 pelgrims met de fiets. Dit wordt druk! Gelukkig kunnen we ’s avonds nog iets eten ‘chez Lisa’, een hele vriendelijke dame die zal verdelen wat er is. Gezellig. Het uitzicht vanuit de refuge is ronduit schitterend. Morgen eerst eten kopen... Het is even wennen nu we met zessen de ruimte moeten delen, mais on se débrouille...
Het lijkt ons beter af en toe een halve rustdag te nemen ipv een hele. Daarom vandaag een korte etappe. Het weer is zeer mistig en koud, Belgisch november weer. Een groot verschil met vorige week, maar we klagen niet, voorlopig blijven we droog. Het landschap is ook Vlaams. We wandelen precies in de Vlaamse Ardennen. Een groot contrast met de eindeloze velden, akkers en wijngaarden van de Champagnestreek. Dankzij het plannetje van Mme Mativon vinden we vlot het kloosterhuis. We krijgen een bescheiden slaapplaats en moeten onze slaapzak gebruiken. Er is ruimte voor wel 10 personen maar we zijn de enige gasten. P gaat een slaatje eten in een brasserie en L warmt soep met brood. Tijd zat om nog wat te flaneren in de lege straten van St Amand. Blijkbaar zit iedereen aan de tv gekluisterd om de evolutie van de verkiezingen op de voet te volgen. ’s Avonds eten we, ook net als in Gent en even lekker, in een Turks restaurant. We slapen vroeg want morgen gaan we ver(der) stappen...
7-5-7 Naar le Châtelet. 31 km totaal 899 km
Om 7u 15 zijn we al ‘en route’. We steken de Cher over en volgen een aangenaam pad. Via GR is deze etappe 37 km lang, maar hier en daar korten we de weg in. Sinds Vézelay zien we naast GR tekens ook gele pijlen die meer de historische route volgen. Deze route is beduidend korter, maar volgt in grote lijnen de GR-route. En wat doen wij? Juist! Vandaag is het zwaar bewolkt en regenachtig. Rond 14u zijn we al in le Châtelet. Een bereidwillige dame kan ons le Pont Bayard aanraden. Een bescheiden hotelletje voor bescheiden pelgrims. Bij het drinken van een glas zien we de gele gids ”voie de Vézelay” liggen. L vergelijkt die route met de GR-route. De gele historische weg blijkt 10 stapdagen ofte 250 km korter te zijn dan het traject van ‘onze’ GR 654!!! De gids bestaat uit losse blaadjes en kaarten. Makkelijk, je hoeft niet steeds de complete gids uit te halen, maar enkel dat blaadje dat je deze dag nodig hebt. Zo gaat deze route dwars door Limoges, de GR met een grote bocht errond. Dat maakt een verschil van tientallen km.
’s Avonds krijgen we nog een voedzame, smakelijke pastamaaltijd en kruipen vroeg onder de wol.
8-5-7 Naar Chateaumeillant. 17 km totaal 916 km
Bij het ontbijt ontmoeten we een pelgrim per fiets. We zagen zijn fiets: een oude Peugeotfiets met klassiek koersstuur en gewone banden. We beginnen het gesprek in het Frans, maar het is (alweer) een Nederlander. Hij vertrok op 1 mei uit Leiden en maakt etappes van 125 km. Hij is lovend over België. Vooral Vlaams en Waals Brabant en de Ardennen bekoren hem. Hij klaagt wat over de felle tegenwind en de zwaar bewolkte lucht. Hij gaat niet door tot Compostella maar stopt ergens in de Pyreneeën. De hotellier houdt een ‘livre d’or’ bij met alle namen van de pelgrims die bij hem logeren met hun motivatie. Van elke pelgrim neemt hij een foto. Zijn hotel ‘le Pont Bayard’ is dan ook een aanrader voor elke pelgrim. Goed en goedkoop.
Via de GR komen we, na een rondje ‘le Châtelet’ in een klein gehucht: Preugne. Door een raam zien we een pottenbakker aan het werk aan de draaitafel. Hij wenkt ons binnen en biedt zijn arm aan wegens té vuile handen. Hij heeft de tijd, is stressloos, en geeft volop uitleg over zijn beroep. Als hij merkt dat Frans niet onze moedertaal is schakelt hij over op Tarzan-Frans, waarbij hij met beeldende handen zijn woorden ondersteunt. Om de motieven op potten en pannen te verduidelijken gebruikt hij klanknabootsingen. ‘Le Berry’ ( dep. Cher et Indre) is gekend voor zijn pottenbakkers. Ze hebben het geleerd van de Schotten tijdens de 100-jarige oorlog. Wat zou Mme le professeur daarvan zeggen? Hij toont verschillende motieven van dieren zoals eenden, uilen, vissen en... hanen. “Het symbool van Frankrijk en het enige dier dat victorie kraait terwijl het met zijn poten in de stront staat”, lacht hij. Vandaag is het een feestdag, 8 mei, la fin de la guerre 40-45, tac, tac, tac, verduidelijkt hij nog.
We nemen afscheid en wat verder begint het te regenen! Na meer dan 900 km! Gelukkig is het niet ver en zijn we rond de middag op een camping met chalets en zelfs logement voor groepen. We zijn de enigen die er gebruik van maken. In het dorp is het doods en verlaten. P maakt zich ernstig zorgen, de naden van beide schoenen komen los. Bernadetje! ...Ze moeten het zeker nog uithouden tot het volgende bezoek op 16 mei. We proberen dan maar in een miezerige regen onze was te drogen. Humeurig en sip kauwen we in de keuken op de laatste sneetjes brood met smeerkaas.
Er komt nog een koppel Nederlanders binnen. Meneer en mevrouw (niet echtgenote maar schoonzus) liepen al eerder naar Santiago via le Puy en willen nu opnieuw het pelgrimsgevoel ervaren langs de ‘voie de Vézelay’. Zouden wij dat van onze vrouwen mogen? Ik denk het niet!
Die nacht dromen we van kapotte schoenen, schoonzussen, regen en was die niet wil drogen.
9-5-7 Naar La Châtre 23 km totaal 939 km
7u: Na het verorberen van de allerlaatste broodresten gaan we in Chateaumeillant op zoek naar een boulangerie. Een man bekijkt meewarig onze rugzakken: “jullie liever dan ik”, zegt hij. Een fijne miezerige motregen verplicht ons regenbroek en poncho aan te trekken. Gelukkig kunnen we vandaag ‘voie de Vézelay’ volgen, da’s toch 8 km korter. Langs mooie veldwegen komen we aan het kerkje van Néret. Nadat onze aanvankelijk blinde ogen zich aangepast hebben genieten we van de sfeervolle stille ruimte. Regenweer doet ons vlug stappen en om half twee staan we, warempel in de zon, al aan het klooster. Ja, ze hebben een abri de nuit, maar er hebben al 2 mensen gereserveerd. Er is wel plaats voor 4 maar als bij de reservés een vrouw is mogen wij er niet meer bij! De schoonzus!... Ons besluit is vlug genomen. Het enige dat we nog willen is een stempel en de kortste weg naar de jeugdherberg. Opgelucht toont de man ons de weg. Een schattige juf ontvangt ons zeer hartelijk. 11 EUR p.p. voor douche, gesteven lakens, allé, alle comfort. Liefje, liefje wat wil je nog meer?
George Sand, de beroemde schrijfster is zowat het visitekaartje van La Châtre. In haar interessant museum is zowaar ook een vogelverzameling te zien. Fletse, zielige, stoffige, afgeleefde, soms staart- of pootloze beestjes zijn de prooi van het museumkevertje geworden. Bij het lezen van de folder wordt het duidelijk. De verzameling ontstond door expedities in de 18de en 19de eeuw. De jongste exemplaren zijn dus minstens 100 jaar oud en dat zie je!
In een café ontmoeten we weer zwager en schoonzus. De knieën van schoonzus zijn het ook aan het begeven. Het zijn echt twee sympathieke mensen en we hebben een aangenaam gesprek. ’s Avonds warmen we in de keuken choucroute. Heerlijk met een glaasje wijn en brood.
10-5-7 Naar Cluis 30 km totaal 969 km
Bij mooi helder weer stappen we een combinatie van GR en gele pijlen van de voie de Vézelay. Via sms vernemen we dat het in Gent regent en koud is. De ijsheiligen doen er hun best! Weer ontmoeten we de sympathieke Nederlanders. Vandaag stappen we 10 km verder dan zij, dus is de kans klein dat we ze nog zullen tegenkomen. Jammer! Vlot gestapt als we in Cluis in een echte refuge voor pelgrims aankomen. Onze credencial wordt grondig gecontroleerd want enkel pelgrims mogen hier binnen. Misprijzend bekijkt hij onze topogids van de GR 654: “da’s een gids voor wandelaars, niet voor pelgrims”. Als lid van de franse Genootschap verkoopt hij trouwens de gele gids, die de historische route beschrijft én korter is. We kopen dus maar een gids en zullen vanaf nu de gele pijlen volgen. De refuge is prachtig! Een volledig nieuw ingericht huisje met alle comfort. En dat voor slechts 7 EUR pp. Volgens de gastheer komt er nog een pelgrim. Wij zijn in blijde verwachting. Maar er komt niemand opdagen.
P leest zijn boek uit, schrijft voorin een nota (en e-mailadres) voor een volgende pelgrim en laat het daar achter. Wie zal er op reageren?
11-5-7 Naar Eguzon 27 km totaal 996 km
Vandaag voor het eerst gewerkt met de losbladige gids van ‘voie de Vézelay’. Makkelijk! Enkel kaartje en beschrijving van de etappe en weg zijn we. Net op tijd gekocht want de uitpijling is zwakjes. Even buiten Cluis passeren we een 42 m hoog viaduct gewaardeerd door bengi- jumpers.
Rond de middag komen we in Gargilesse, een juweeltje van een dorp, bewoond door vele kunstenaars. Hier woonde trouwens ook George Sand. Frederik Chopin zocht hier zijn vriendin op en dat kunnen we best begrijpen. Het is hier prachtig! De crypte van de kerk heeft goed bewaarde muurschilderingen uit de XIIde tot de XVde eeuw. We eten een lekkere pizza in hotel-restaurant “les artistes”. Aan de muur, hoe kan het anders, portretten van de alom aanwezige George Sand.
Nog 11 km naar Eguzon, maar we nemen de tijd. In Cuzion begint de afdaling naar de Creuze en maken we dankbaar gebruik van stokken. Dit gebied doet denken aan de Ardennen en dat voelen we, de laatste 5 km zijn ronduit lastig! De chambre d’ hôte bij Mme Rouet is weer eens fantastisch, een compleet ingericht huis voor ons tweeën. We zijn net terug van boodschappen doen als het begint te regenen. So what? We zijn binnen. Het liedje van Lou Reed “just a perfect day ..” zit in ons hoofd.
12-5-7 La Souterraine 34 km totaal 1030 ! km
Het weer is droog, winderig en zonnig en we zien prachtige zichten van de Sidelle, zijrivier van de Creuze. We ontmoeten 2 Zwitsers die we eerder al in le Châtelet zagen. Ze zijn ongeveer 70 jaar en stappen tot Limoges. Het parcours is zo goed beschreven dat we besluiten de kaarten bij ons bezoek in Limoges achter te laten. Ook papier weegt en we kunnen elke gram teveel missen als kiespijn. Bovendien geeft de nieuwe gids een schat aan informatie over overnachtingsmogelijkheden. We verblijven in een schitterend oud huis met eiken trappen en enorme kamers dat gerund wordt door een Engels echtpaar. Tijdens het eten in een restaurant herkennen we zo de andere pelgrims. Bruingebrand, verfrommelde broek, t-shirt en teva sandalen, je haalt ze er zo uit! Pier en Luc vallen op door hun crocs! Het ene koppel pelgrims zijn Nederlanders, de anderen spreken iets onduidelijks. Scandinavisch?... Later blijken het ook Nederlanders te zijn uit Maastricht!
13-5-7 Naar Bénévent-l’Abbaye 21 km totaal 1051 km
Vanaf hier zijn we niet meer alleen. Bij het ontbijt met z’n zessen hebben we allen hetzelfde doel: Santiago. Het wordt een gezellige babbel met terugblikken op tocht en ontmoetingen. De mevrouw die gemiddeld 7punt 3 loopt per uur werd door de anderen ook voorbij gesjeesd! Johan, de kok- doctor in geschiedenis was ook een tijdje de kompaan van het koppel uit Maastricht. Onderweg zien we voor het eerst een grote groene smaragdhagedis. We komen vlotjes in Bénévent l’Abbaye. Na een grondige controle van onze credencial geeft docteur Conquet de sleutel van de refuge. Er zijn té veel nep-pelgrims op weg die een goedkope slaapplaats zoeken, maar de auto om de hoek parkeren. 6 EUR is inderdaad goedkoop! We krijgen onze stempel en hij schrijft er bij dat we echte pelgrims zijn, dit ter informatie voor volgende gastheren van refuges. Hij waarschuwt voor de vele adders in de streek. De beet is niet dodelijk maar je kan er weken ziek van zijn. “Vermijd dus het lopen in hoog gras” geeft hij als raad mee. We nemen intrek in een schooltje waar enkele matrassen liggen, douche, en 2 toiletten zijn. Na een uurtje zijn we weer met z’n zessen. We begingen de stommiteit deze morgen geen brood te kopen. Er rest ons enkel wat toastjes en sneetjes “pain de mie”. Dit lijkt eerder kauwgom dan brood! Samen met Nederland gaan we een pint drinken en ontmoeten nog 4 pelgrims met de fiets. Dit wordt druk! Gelukkig kunnen we ’s avonds nog iets eten ‘chez Lisa’, een hele vriendelijke dame die zal verdelen wat er is. Gezellig. Het uitzicht vanuit de refuge is ronduit schitterend. Morgen eerst eten kopen... Het is even wennen nu we met zessen de ruimte moeten delen, mais on se débrouille...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten