Vanaf 31 maart 2007 maken Marc Sedeyn, Pier (Jean-Pierre) Verfaillie en Luc De Corte vanuit Gent België een pelgrimstocht naar Santiago De Compostela.

09 juni 2007

Van Sainte Foy la Grande naar Hagetmau (26/5 tot 1/6/07)

26-5-07 Naar St. Ferme 27 km totaal 1347 km

’s Morgens laten we Ernie achter. Hij neemt de trein terug naar huis. Voor het eerst sinds een week zijn we weer alleen op de baan. De eerste kilometers zijn helemaal niet uitgepijld en we moeten heel goed de beschrijving en de kaart lezen. Plots duiken handgeschreven wegwijzers op. Bij een huis roept een dame ons binnen. Ze zet koffie en toont ondertussen haar uitgebreide collectie stenen. Niet zo maar stenen maar allemaal prehistorische werktuigen: vuistbijlen, schrapers, messen, pijlpunten, enz.. 50000 jaar oud en gevonden in de wijngaarden. Yvette toont ons ook haar livre d’or. Weer vinden we de namen terug van Adri en Trienette. We lopen nog steeds in hun voetsporen. Na een nota in haar boek vertrekken we terug. Wat verder ontmoeten we het Franse koppel dat we gisteren ook al zagen. Ze slapen in hun camper, rijden er elke dag mee naar het eindpunt van hun etappe, en laten zich met een taxi afzetten bij het beginpunt.
’s Middags eten we een sandwich in Pellegrue. Het weer verandert, de lucht wordt zwart. Het wordt een enorme plensbui. Na 10 minuten zijn we compleet doorweekt en staat het water in onze schoenen. Verzopen arriveren we aan de kerk van St Ferme. We kunnen de gîte maar niet vinden en blijven maar ronddwalen. Na wat aanbellen vinden we ze toch. De deur staat open maar geen reactie op ons geroep en geklop. Na een kwartier komt een stokoude dame aan de deur. Ze laat ons binnen en brengt ons naar een kamer. Het is een reusachtig huis dat waarschijnlijk werd ingericht in de jaren 30 en sindsdien niet meer veranderde. Even later komt de echtgenoot, een man van 87 jaar, en brengt ons naar een andere kamer. Achteraf blijkt dat de dame (84) Altzheimer heeft en er slecht aan toe is. De man daarentegen is nog kras voor zijn jaren en zeer energiek. Hij geeft ons een Leffe en we hebben een leuk gesprek. Aan de muur een grote foto van “le maréchal Pétain”. De man spreekt een beetje Duits...
’s Avonds eten we samen met de oudjes. Hij maakt een voortreffelijke maaltijd klaar. Er staat een reuzenfles wijn op tafel en we mogen inschenken naar eigen goeddunken. De dame dommelt voortdurend in, maar de man vertelt enthousiast over de pelgrims die hij reeds logeerde. Hij is een wijnboer en verbouwde zijn eigen rode Bordeaux en de witte Entre-deux-Mers “ la Rigalle” Cathérine et Paul Denamps – St Ferme. Als we nu nog een flesje Entre-deux-Mers drinken, zullen we aan hem terugdenken. Terug op de kamer merken we dat de jonge speelse hond op bezoek is geweest. De kaas van L ligt her en der in het rond aangebeten. P kan zijn potlood nergens meer vinden...


27-5-07 Naar la Réole 20 km totaal 1367 km

De oude heer reserveerde voor ons in la Réole, een APD (accueil pèleria à domicile). Na een uitgebreid ontbijt wuift de man ons uit. Ook de jonge hond... In de livre d’or konden we lezen van een Nederlandse pelgrim dat we moeten oppassen van dat beestje. Hij had haar fototoestel als speeltje gebruikt en heeft het later in de tuin teruggevonden. Daar zal P zijn potlood ook wel liggen. Het is fris en bewolkt. Zondag, Pinksteren bovendien, en beldag naar de moeders. Alles gaat goed op het thuisfront. Onderweg stopt een dame met de auto. Ze wil weten hoe we het gisteren stelden in de regen. Ze wenst ons nog “bon courage”. We komen vroeg aan in een groot huis in het centrum van la Réole. M en Mme Moreau ontvangen ons hartelijk. Na de koffie brengen ze ons naar een grote geriefelijke kamer met 2 grote tweepersoonsbedden. Mr Moreau vraagt of we via Lourdes gaan. Alle pelgrims die hier slapen gaan via Lourdes zegt hij en hij brengt ons in zijn tuin bij een miniatuur grotje van Lourdes, miniatuur Pyreneeën, de kathedraal, en de fontein met wijwater. Zie je wel dat je via Lourdes zal gaan? Zegt hij lachend. Het is nog vroeg en we hebben ruim de tijd om verslag te schrijven, te rusten, te lezen... We brengen een bezoek aan de stad. Het oudste stadhuis van Frankrijk, XII de eeuw en de abdij van de Benedictijnen. Prachtig! La Réole loont de moeite om te bezoeken. Vanaf de abdij keken we uit op de Garonne. Bruin, vol met bladeren en takken. Het moet echt noodweer geweest zijn gisteren! We eten samen een eenvoudige, lekkere maaltijd. De man praat met een sterk Zuid-Frans accent en ratelt maar door. Ik meen te hebben begrepen dat je aan de kleur van de Garonne heel wat kan afleiden. Licht bruin: het heeft veel geregend in de streek van de Lot. Roodbruin: water van de Tarn?
We slapen heerlijk in onze grote bedden. Gezellig als het buiten regent!


28-5-07 Naar Bazas 27 km totaal 1394 km

Ook tijdens het ontbijt is het moeilijk om Mr Moreau te verstaan. Hij ratelt maar door en buiten blijft het regenen. Om 8u voorspelt de meteo op tv niet veel goeds. Regen en een temperatuur van om en bij de 12°. Dus regenpak en poncho gebruiken! Mevrouw Moreau brengt ons in de gietende regen op het juiste pad. Ze begeleidt ons zeker 2 km tot over de brug van de Garonne. Ze verontschuldigt zich voor het ‘gedrag’ van haar man. Wij vinden hem eerder grappig en zeggen dat ook. We nemen afscheid en danken haar voor haar gastvrijheid. Onze APD is reeds besproken. We moeten om 17u aan de kathedraal van Bazas staan. Vandaag een eerder flauw parcours grotendeels langs de D12. De ene bui volgt de andere met een droge pauze van 5 min. In Pondaurat schuilen we in de kerk. In dit weer zal God het wel goedvinden dat 2 pelgrims er ook eten. We eten onze salade niçoise met brood aan een klein tafeltje. Het smaakt heerlijk en bovendien is het binnen warmer dan buiten. Maar we moeten verder! We passeren grote boomgaarden van hazelnoten en okkernoten. En dan weer langs de D12. We stappen flink door en rond half 4 staan we al aan de kathedraal. Heel mooie glasramen die vroeger voor de mensen als een stripverhaal dienden. Taferelen uit het oude en nieuwe testament zoals Jozef in Egypte, de parabel van de verloren zoon enz... Om 17u komt een man ons ophalen. M André brengt ons met zijn auto even buiten Bazas naar zijn huis. Mme Pierrette staat ons op te wachten. P krijgt een kamer + badkamer beneden, L idem dito boven. Alles is kraaknet! We worden echt verwend. Deze mensen ontvangen maar zelden pelgrims maar doen het dan ook met hart en ziel. Op 1 juni 2004 verbleef Chris De Saveur hier ook. We vinden zijn adres terug in het gastenboek. Hij keerde later nog terug met een geschenkje om ze te bedanken. Tijdens de maaltijd praten we over van alles en nog wat. Onze familie, onze motivatie als pelgrim, de mensen die we ontmoetten...
We slapen als rozen in onze luxekamers.


29-5-7 Naar Captieux 20 km totaal 1414 km

Vandaag onze laatste etappe in de Gironde. Het weer ziet er wisselvallig uit alhoewel op de barometer een zonnetje verschijnt. André zet ons af op het juiste pad en wenst ons “bon courage et buen camino”. Anders dan gisteren lopen we nu de hele dag in het bos. Het blijft droog. De laatste 10 km lopen we in 1 rechte lijn dwars door het bos op een oude spoorwegbedding. We zijn al rond de middag in Captieux. Verdergaan heeft geen zin want de volgende verblijfplaats is te ver. Op de mairie blijkt dat de enige logementmogelijkheid het hotel is. We verblijven dus in hotel-restaurant Le cap des Landes. De kerk van Captieux is niet veel soeps. We kopen brood, want tussen Captieux en Roquefort is er niets.
Op tv zien we Rochus verliezen van een Fransman. Eigenlijk hebben we een verplichte halve rustdag en hebben er geen zin in. We willen verder! Toch hebben we blijkbaar rust nodig, want als we in de namiddag wat op bed uitrusten vallen we als een blok in slaap! ’s Avonds krijgen we een heerlijk menu pèlerin voorgeschoteld. Ons slaapkamervenster komt uit op de D932 en de kerk. Morgen een tocht van 33 km dus slapen we vroeg.


30-5-07 Naar Roquefort 33 km totaal 1447 km

Dit was één van onze slechtste nachten. Druk verkeer op de D932 en de kerkklokken die traag en duidelijk elk uur slaan en dat 2 min later nog eens doen om zeker te zijn dat je ze gehoord hebt! We horen dus 3, 4, ... maar blijven koppig liggen tot klokslag half zeven. Voor 7 euro krijgen we maar een karig ontbijt. Vlug weg van deze plek. Om half acht zijn we al op weg. Vandaag volgen we weer de bedding van de oude spoorweg. Ze beperkten zich tot het uitbreken van de rails en de dwarsliggers, dus elke halve meter ligt er een bobbel. Bovendien is het gras hoog opgeschoten en worden we kleddernat. P heeft zijn regenbroek aan en L moet een lange broek aandoen. Op de koop toe worden we levend opgegeten door de muggen. Stil staan om te eten zit er niet in.
Aan de grens van het departement Landes wordt alles beter. Duidelijke bewegwijzering en genivelleerd pad. Bovendien gaat de zon schijnen. Weg muggen, weg nat gras. Verkeerd lopen kan vandaag niet. De oude spoorlijn is één rechte lijn van 30 km door het typische dennenbos van de Landes. Hoogstammige dennen met alleen bovenaan takken en groen. Af en toe kruist een ree ons pad. De horizon blijft steeds hetzelfde. Saai! Er verandert niets. Dit werkt op de moraal en je wordt er doodmoe van. We zijn dan ook blij dat we rond 16 u in Roquefort aankomen. In de ‘bar du pain’ krijgen we de sleutel van de refuge. Een piepklein kamertje met 2 stapelbedden en met ons 2 al overvol. Vandaag brouwen we ons eigen potje. Lekker! De afwas doen we in de lavabo. On se débrouille... Om 20u 30 naar bed.


31-5-07 Naar Mont-de-Marsan 29 km totaal 1476 km

Deze refuge ligt op een hele mooie rustige plek. ’s Nachts hoor je niets. We slapen dan ook als roosjes. P laat zijn boek dat hij in de gîte in Eguzon vond achter. Het mag meegenomen worden door een volgende pelgrim. “De alchimist” van Paolo Coelho is een aanrader. Als elke pelgrim van huis vertrekt met een goed boek en dat gelezen achterlaat voor de volgende, dan heb je onderweg steeds leesvoer. Het parcours van vandaag is veel gevarieerder. We zijn nog maar net weg en krijgen het gezelschap van een viervoeter, model jachthond, die ons gedwee volgt. Het is een zenuwachtig, speels dier dat of rent of snuffelt. Leuk, tot we een stukje drukke D932 moeten volgen. De zenuwpees blijft maar over en weer crossen en steekt tot schrik van vele chauffeurs regelmatig de weg over. Het is een klein wonder dat het beest niet wordt aangereden. Gelukkig kunnen we wat verder een klein wegje volgen. Het dier is gekwetst aan de linker voorpoot maar heeft er weinig last van. In Bostens spreken we een dame aan om het probleem uit te leggen. Plots stopt een witte bestelwagen, een man stapt uit, opent de achterdeur en het dier springt gezwind naar binnen. Die man is gewoon om de voortvluchtige te zoeken want hij maakt er opvallend weinig misbaar over. We stappen vlug door. Het weer is ideaal, niet te warm, niet te koud.
De Franse luchtmacht doet zijn best. Het geluid van straaljagers is niet uit de lucht. Af en toe trekken 4 jagers in formatie voorbij. Ook de mirage met zijn overdonderend lawaai is van de partij. Het lijkt wel een air-show! In Bougue zien we een monumentje dat zegt dat we nog 970 km van Santiago verwijderd zijn. Om half drie komen we in Mont-de-Marsan aan. Volgens onze gids kunnen we de sleutel vinden: “au fond de l’Impasse Paul Haget, face au 14 rue Lesbazeilles.” We bellen daar aan het laatste huis aan en krijgen inderdaad de sleutel. Het is een mooie refuge met 3 kamertjes met telkens een stapelbed. We nemen dus elk 1 kamer en doen ons wasje en plasje. We zetten ons wasrekje onder een blauwe hemel te drogen. M laat met een smsje weten dat hij niet naar St Jean-Pied-de-Port komt. Heel jammer, maar misschien wel een verstandige beslissing. We sturen een troostend woordje terug en hopen op een spoedig herstel. Morgen hebben we een lange etappe van 38 km, dus kruipen we vroeg in onze slaapzak.


1-6-07 Naar Saint Sever Hagetmau 38 km totaal 1514 km

Eigenlijk combineren we vandaag twee etappes. 18 + 20 km. Om 6u staan we op en drie kwartier later zijn we al weg. Tot Saint Sever is het landschap typisch Landes: parasoldennen in een vlakte en kleine perceeltjes grond. Je zou zweren dat je in Vlaanderen rondloopt. De kerk van Saint Sever is wel de moeite waard. De kapitelen van de zuilen zijn door middeleeuwse beeldhouwers prachtig bewerkt en ze zijn met mooie pastelkleuren geschilderd. Vanaf Saint Sever verandert het landschap. Het wordt weer glooiend en boeiend. We naderen de Pyreneeën. In Hagetmau, een mooi stadje, krijgen we een “herbergment sous toile”. Een tent dus, met 8 bedden. 5 euro per persoon. Maar wie vinden we terug in de tent? Juist, Adri en Trienette, de twee sympathieke Nederlanders die we sinds Limoges kwijtraakten. En Marcel, Fransman uit Mont-Marsan, dus nog maar 2 dagen onderweg. Het wordt een blij weerzien met A en T. ’s Avonds praten we gezellig bij in een klein restaurantje. Onze tent staat vlak achter de arena. Hier heeft elke stad zijn eigen stierenvechtersarena. Hier vloeit de Spaanse cultuur naadloos in de Franse over. We slapen heel goed ondanks de primitieve verblijfplaats. Een pelgrim klaagt niet.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag Pier,
Il lees dat alles goed gaat,doe zo voort en kom gauw terug,de motos zijn ongeduldig om een ritje te doen.groetjes

Anoniem zei

Hallo, we zijn nu in Lorca, 13 km voorbij Puente La Reina.Deze morgen nog een pluim gekregen van een Ierse pelgrim: I thought I was good till I saw you Belgians walking...Momenteel is het hier bloedheet. Gisteren was het in Pamlplona 32 graden...

Groetjes van Pier en Luc